Daniel Vickerman

Daniel Vickerman

Pełne imię i nazwisko	Daniel Joseph Vickerman
Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1979 Kapsztad
Data i miejsce śmierci	18 lutego 2017 Sydney
Wzrost	204 cm
Masa ciała	115 kg
Rugby union
Pozycja	wspieracz
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 1999 Western Province 15 (?) 2000–2011 Sydney Uni 49[1] (?) 2001–2003 Brumbies 33 (5) 2004–2008 Waratahs 52 (0) 2008–2010 Cambridge University 2010–2011 Northampton Saints 5 (0) 2011 Waratahs 1 (0)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1999  Południowa Afryka U-21 2000  Australia U-21 2002–200?  Australia A 2002–2011  Australia 63 (0)
Dorobek medalowy Puchar świata srebro Australia 2003 brąz Nowa Zelandia 2011 Mistrzostwa świata U-21 złoto Argentyna 1999 brąz Nowa Zelandia 2000

Daniel Vickerman (ur. 4 czerwca 1979 w Kapsztadzie, zm. 18 lutego 2017 w Sydney^[2]) – południowoafrykański i australijski rugbysta grający w drugiej linii młyna, seniorski reprezentant Australii, trzykrotny uczestnik Pucharu Świata i jego dwukrotny medalista, dwukrotny medalista mistrzostw świata U-21, zwycięzca Super 12 oraz Pucharu Trzech Narodów.

W 1999 roku zagrał piętnaście spotkań dla Western Province^[3], a z kadrą RPA U-21 zwyciężył w rozegranych w Argentynie mistrzostwach świata^[4][5]. Rok później zajął w tym turnieju trzecie miejsce, tym razem z reprezentacją Australii^[6], do której kwalifikował się ze względu na pochodzenie dziadka^[3].

Mieszkał wówczas w Sydney i występował w klubie Sydney Uni^[7][8]. Wysoka forma zwróciła na niego uwagę trenerów zespołów Super 12, odrzucił jednak południowoafrykańskie oferty związując się trzyletnim kontraktem z Brumbies^{[9][10][11][12]}. Jego zespół w każdym z tych trzech sezonów awansował do fazy play-off triumf odnosząc w edycji 2001^[13]. W 2003 roku Vickerman został uznany najlepszym zawodnikiem formacji młyna Brumbies^[14], a w połowie tego roku podpisał umowę z Waratahs^[15][16] przedłużoną w marcu 2005 roku do końca roku 2008^[17]. Prócz sezonu 2007, który opuścił z uwagi na rehabilitację po rekonstrukcji ramienia^[18][19][20], w pozostałych grał przynajmniej w jedenastu spotkaniach^{[21][22][23][24]}. Z zespołem dotarł do finałów Super 12/14 w edycjach 2005^[25] i 2008^[26], a indywidualnie został uznany najlepszym zawodnikiem formacji młyna Waratahs w sezonach 2004^[27] i 2006^[28], zaś w 2005 roku otrzymał prestiżowy Herald Cup^[7][29].

Jego pierwszy kontakt z seniorskim poziomem reprezentacyjnym nastąpił w ramach kadry A na początku czerwca 2002 roku^{[30][31][32][33]}, już pod koniec tego miesiąca zadebiutował w pierwszej reprezentacji^[34], zaś w listopadzie zaliczył pierwszy występ w wyjściowej piętnastce^[35]. Znalazł się w składzie na Puchar Świata w Rugby 2003^[36], podczas którego zagrał w czterech meczach^[37], a australijska reprezentacja uległa w finale Anglikom^[38]. Początkowo wchodził jako rezerwowy za Nathana Sharpe’a lub Justina Harrisona, do wyjściowej piętnastki przebił się w listopadzie 2004 roku i pozostał w niej do roku 2007. W 2006 roku pełnił rolę wicekapitana Wallabies, lecz podobnie jak rok wcześniej jego sezon reprezentacyjny został skrócony przez kontuzję ramienia^[39]. Zagrał w czterech spotkaniach Pucharu Świata 2007^[40][41] i jego trakcie zaliczył swój pięćdziesiąty występ w kadrze^[42][43]. W 2008 roku jego obecność w zespole Robbiego Deansa ograniczyła się do trzech występów z uwagi na kontuzje i operacje^[44][45].

W styczniu 2008 roku ogłosił, że będzie to jego ostatni sezon w australijskim rugby^[46][47]. Ukończywszy korespondencyjne studia na RMIT University^[48] wyjechał do Wielkiej Brytanii i podjął naukę w Hughes Hall na Uniwersytecie Cambridge, a trzyletnie studia ukończył z wyróżnieniem^[49]. Dwukrotnie, w latach 2008^[50] i 2009^[51][52], zagrał w Varsity Match przeciwko drużynie z Oxford, grał także w innych spotkaniach uniwersyteckiego zespołu rugby^[53][54]. W 2009 roku był kapitanem drużyny^[55], a z meczu w 2010 roku wyeliminowała go kontuzja^[56]. Utrzymywał formę dzięki indywidualnemu treningowi^[57][58], kilkukrotnie wystąpił też dla zespołu Northampton Saints^[59][60]. Również w 2009 roku został zaproszony do gry dla Barbarians przeciwko Scarlets^[61] i był to jego drugi występ w barwach tej drużyny^[62], gdyż pięć lat wcześniej pojawił się w meczu z All Blacks^[63].

W sierpniu 2010 roku podpisał trzyletni kontrakt z Waratahs otwierając sobie tym samym drogę do powrotu do reprezentacji^[64][65]. Po przybyciu do Australii pojawił się w drugiej połowie czerwca 2011 roku zarówno w barwach Waratahs, jak i University^{[66][67][68][69][70]}. W kadrze zagrał w połowie lipca przeciwko Samoańczykom, a następnie w dwóch spotkaniach zakończonego triumfem Pucharu Trzech Narodów^[71][72][73]. Znalazł się w trzydziestoosobowym składzie wytypowanym przez Robbie'ego Deansa na Puchar Świata w Rugby 2011^[74][75], gdzie wystąpił w pięciu meczach^[76], opuścił mecz z najsłabszą w grupie Rosją z uwagi na uraz nogi^[77], zaś ze zwycięskiego meczu o trzecie miejsce wyeliminowała go seria kontuzji – nogi, ramienia oraz złamany nos^[78]. Po tym turnieju przeszedł rekonstrukcję ramienia i planował powrócić do gry w kwietniu 2012 roku, w lutym ogłoszono natomiast, że zmaga się z złamaniem przewlekłym kości piszczelowej prawej nogi^[79][80][81]. Opuścił zatem cały sezon Super Rugby i wobec braku postępów w rehabilitacji pod koniec sierpnia tego roku ogłosił zakończenie kariery^[82][83].

Pracował w PwC^[84], a następnie w KPMG i Knight Frank^[85][86] oraz Heathley^[87]. Nie stracił jednak kontaktu ze sportem, podjął się bowiem pracy szkoleniowej w Sydney Uni^[88][89][90].