Back دانوتا زافلارسكا ARZ Данута Шафлярска Bulgarian Danuta Szaflarska German Ντανούτα Σαφλάρσκα Greek Danuta Szaflarska English Danuta Szaflarska Spanish دانوتا شافلارسکا Persian Danuta Szaflarska French Danuta Szaflarska Hungarian Danuta Szaflarska Italian
 Danuta Szaflarska (2013) | |
| Imię i nazwisko |
Zofia Danuta Szaflarska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Jan Ekier (rozwód) |
| Lata aktywności |
1939–2016 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr na Pohulance w Wilnie (1939–1941) teatr podziemny (1942–1943) teatr frontowy Armii Krajowej (1943–1945) Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1945–1946) Teatr Kameralny Domu Żołnierza w Łodzi (1946–1949) Teatr Współczesny w Warszawie (1949–1954) Teatr Narodowy w Warszawie (1954–1966) Teatr Dramatyczny w Warszawie (1966–1985) Teatr Rozmaitości w Warszawie (2010–2016) | |
| Odznaczenia | |
        
| |
| |
Danuta Szaflarska, właśc. Zofia[a] Danuta Szaflarska[1], ps. Młynarzówna (AK)[2] (ur. 6 lutego 1915[b] w Kosarzyskach, zm. 19 lutego 2017 w Warszawie) – polska aktorka filmowa i teatralna, która wystąpiła w ponad 40 rolach filmowych i ponad 80 teatralnych. Występowała w Teatrze Telewizji, słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, serialach telewizyjnych, a także podkładała głos do filmów zagranicznych. Karierę aktorską, rozpoczętą we wrześniu 1939, zakończyła w listopadzie 2016, w wieku 101 lat. Była najdłużej pracującą i żyjącą polską aktorką. Zagrała w filmach takich jak: Zakazane piosenki (1946), Skarb (1948), Pożegnanie z Marią (1991), Diabły, diabły (1991), Pora umierać (2007).
Ukończyła w 1939 Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej w Warszawie i w tym samym roku – już po wybuchu II wojny światowej – debiutowała na scenie w Teatrze na Pohulance w Wilnie. Dwa lata później wróciła do stolicy, gdzie grała w teatrach podziemnych, a także brała udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka. Po wojnie występowała przez rok w Teatrze Starym, a następnie w łódzkim Teatrze Kameralnym Domu Żołnierza. W latach 40. uważana za czołową amantkę polskiego kina, w późniejszych dekadach była znana przede wszystkim z ról komediowych w sztukach teatralnych, wystawianych przez teatry warszawskie (Teatr Współczesny, Teatr Narodowy, Teatr Dramatyczny, Teatr Rozmaitości). W filmie odkryta została ponownie w latach 90. XX wieku. Zarówno krytycy, jak i widzowie, cenili jej osobowość i temperament. Była wielokrotnie odznaczana i nagradzana.
<ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwiepapBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieZBŁĄD PRZYPISÓW