Data i miejsce urodzenia |
28 czerwca 1962 |
---|---|
Narodowość |
gruzińska |
Język | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Marula, Nikala, Salve, Tawisupleba | |
Odznaczenia | |
Dawit Maghradze (gruz. დავით მაღრაძე; ur. 28 czerwca 1962 w Tbilisi) – gruziński poeta[1], autor tekstu gruzińskiego hymnu[2][3] przyjętego w 2004 roku[4][5].
W latach 1979–1984 studiował kartwelistykę na Tbiliskim Uniwersytecie Państwowym, następnie do 1985 roku pracował jako redaktor gazety „Niangi”, później do 1991 roku był redaktorem czasopisma literackiego „Mnatoba”. W 1991 roku był pracownikiem naukowym Tbiliskiego Uniwersytetu Państwowego, następnie w latach 1991–1992 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego czasopisma literackiego „Literaturuli Sakartwelo”, a w 1992 był redaktorem naczelnym czasopisma literackiego „Ciskari”. W latach 1992–1995 zajmował stanowisko ministra kultury Gruzji. W 1999 roku został posłem z listy Unii Obywateli Gruzji. W parlamencie Gruzji zasiadał do 14 lutego 2002[6].
Jego dzieła były tłumaczone na wiele języków, m.in. angielski, niemiecki, rosyjski, turecki, włoski i ormiański[7]. Do jego najważniejszych tomików poezji należą „Marula” (1987), „Nikala” (2002) i „Salve” (2004)[8]. W 2011 roku został nominowany do literackiej nagrody Nobla[9].
Odznaczony Orderem Honoru[8] oraz Orderem Gwiazdy Włoch[10][11].