Denethor II

Ten artykuł dotyczy Denethora II, namiestnika Gondoru. Zobacz też: inne osoby noszące to imię.

Ten artykuł od 2011-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Denethor II – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Denethor został 26. namiestnikiem rządzącym Gondorem w 2984 TE po śmierci swojego ojca Ectheliona II. Denethor znany był ze swojej dumy, mądrości i odwagi. Sprzeciwiał się przekazaniu korony królestwa Aragornowi, będącemu bezpośrednim potomkiem Elendila. W 2976 roku ożenił się z Finduilas z Dol Amroth, urodziło im się dwóch synów: w 2978 roku Boromir, a w 2983 Faramir. Po śmierci żony Denethor zamknął się w sobie i unikał kontaktów z ludźmi. Gdy wzmocniły się siły Saurona, zaczął korzystać z palantíru, poznał zamiary wroga, ale jego serce opanowały siły ciemności. Po śmierci ukochanego syna Boromira, Denethor oszalał. Przed śmiercią przyjął na służbę Peregrina Tuka. W szaleństwie niemal doprowadził do śmierci rannego Faramira, sam jednak 15 marca 3019 roku zginął, dokonując samospalenia. Mimo niechlubnej śmierci pozostał w pamięci poddanych jako władca silny, odważny i mądry.

Imię Denethor pochodzi z sindarinu. Znaczy w tej mowie gibki i smukły.