Destylacja prosta

Przebieg destylacji na wykresach fazowych
Rodzaje odchyleń od prawa Raoulta
1 – ciecz doskonała, czerwone 2,3,4 i punkt – rosnące odchylenia dodatnie (maksimum – azeotrop dodatni), niebieskie 2',3',4' i punkt – rosnące odchylenia ujemne (minimum – azeotrop ujemny)
Przebieg prostej destylacji zeotropu AB
I,II, III – kolejno odbierane frakcje destylatu o rosnącej względnej zawartości związku mniej lotnego (A))
Przebieg prostej destylacji azeotropu AB
I,II, III – kolejno odbierane frakcje destylatu o rosnącej względnej zawartości związku mniej lotnego (A))
Podstawowy sprzęt laboratoryjny
Laboratoryjny zestaw destylacyjny
1. palnik, 2. kolba, 3. nasadka, 4. termometr, 5. chłodnica, 6. oliwka wlotowa wody, 7. oliwka wylotowa wody, 8. odbieralnik, 9. oliwka gazu obojętnego lub próżniowa, 10. łącznik destylacyjny
Laboratoryjny zestaw destylacyjny, umożliwiający odbieranie kolejnych frakcji
1. kolba, 2. termometr, 3. chłodnica, 4. oliwka próżniowa, 5. krówka destylacyjna 6. odbieralniki frakcji

Destylacja prosta, destylacja różniczkowa, destylacja kotłowa – destylacja polegająca na jednorazowym odparowaniu i skropleniu cieczy[1]. Jest to proces okresowy, w którym para powstająca w czasie wrzenia cieczy, zawierająca więcej związków niskowrzących, jest natychmiast odprowadzana z przestrzeni parowania. Powoduje to stopniowe zmiany składu układu gaz-ciecz, czyli obu współistniejących faz. Wskutek zmian składu pary odbierane są frakcje destylatu o różnej temperaturze wrzenia. Metoda nie umożliwia odzyskania składników w postaci czystej. Jest stosowana w przypadkach, gdy ich składniki znacząco różnią się lotnością.

Do grupy destylacji prostych bywa zaliczana destylacja równowagowa[2], która jest procesem ciągłym, ale prowadzi do rozdzielenia mieszaniny na tylko dwie frakcje o różnej lotności (pogon i destylat).

Sprawność rozdzielania składników metodami destylacji kotłowej i rzutowej można zwiększyć stosując wielokrotne powtórzenia procesu (destylacja wielostopniowa), jednak bardziej korzystne jest ich zastępowanie ciągłymi procesami rektyfikacji[3][4].

  1. Zespół redaktorów Działu Słownictwa Technicznego WNT: Leksykon naukowo–techniczny z suplementem. Wyd. 4. T. A–O. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo–Techniczne, 1989. ISBN 83-204-0967-5.
  2. Zakład Systemów Technicznych i Ochrony Środowiska: Badania aparatu do destylacji prostej. Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Śniadeckich w Bydgoszczy, 23 listopada 2010. [dostęp 2010-12-29].
  3. Janusz Ciborowski: Inżynieria chemiczna. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1955, s. 704–708.
  4. Janusz Ciborowski: Podstawy inżynierii chemicznej. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1965, s. 536–538.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne