Diacetyl
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
butano-2,3-dion
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
2,3-butanodion, biacetyl, dimetyloglioksal, daw. dwumetyloglioksal
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C4H6O2
|
Inne wzory
|
Ac−Ac, CH 3−(CO)−(CO)−CH 3
|
Masa molowa
|
86,09 g/mol
|
Wygląd
|
bezbarwna ciecz o silnym zapachu podobnym do chloru
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
431-03-8
|
PubChem
|
650
|
|
InChI
|
InChI=1S/C4H6O2/c1-3(5)4(2)6/h1-2H3
|
InChIKey
|
QSJXEFYPDANLFS-UHFFFAOYSA-N
|
|
Właściwości
|
|
Gęstość
|
0,9808 g/cm³ (18 °C)[1]; ciecz
|
|
Rozpuszczalność w wodzie
|
464 g/kg (20 °C)[3]
|
w innych rozpuszczalnikach
|
mieszalny w każdym stosunku z etanolem i eterem dietylowym, rozpuszczalny w benzenie i tetrachlorometanie[1]
|
|
Temperatura topnienia
|
−1,2 °C[1]
|
Temperatura wrzenia
|
87,5 °C[1]
|
logP
|
−0,467[2]
|
Współczynnik załamania
|
1,3951 (589 nm, 20 °C)[1]
|
Prężność pary
|
7,45 kPa (20 °C)[4] 10 kPa (30,7 °C)[5] 100 kPa (84,8 °C)[5]
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2019-12-09]
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie podanej karty charakterystyki
|
|
|
Zwroty H
|
H225, H302, H315, H319, H331, H335
|
Zwroty P
|
P210, P301+P312+P330, P302+P352, P304+P340+P311, P305+P351+P338
|
|
NFPA 704
|
Na podstawie podanego źródła[6]
|
|
|
|
Temperatura zapłonu
|
7 °C (zamknięty tygiel)[2] 27 °C (zamknięty tygiel)[4]
|
Granice wybuchowości
|
2,4–13%[2]
|
Numer RTECS
|
EK2625000
|
Dawka śmiertelna
|
LD50 1580 mg/kg (szczur, doustnie)[2]
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
glioksal, kwas pirogronowy, kwas szczawiowy
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Diacetyl, 2,3-butanodion, dimetyloglioksal, CH
3COCOCH
3 – organiczny związek chemiczny zbudowany z dwóch grup acetylowych (Ac−Ac). Najprostszy diketon wicynalny (tj. zawierający dwie grupy ketonowe w pozycjach sąsiednich). Żółta ciecz wrząca w 88 °C. Występuje w maśle i olejkach eterycznych. Stosowany w przemyśle spożywczym, nadaje potrawom maślany smak. Powstaje naturalnie w procesie produkcji piwa. Jest obecny zwłaszcza w młodych piwach. W małych stężeniach jest pożądany w takich gatunkach piwa jak np. scotch ale, dry stout, english bitter lub oktoberfest, jeśli jednak występuje w większych ilościach, psuje aromat piwa nieprzyjemnym zapachem masła[7][8][niewiarygodne źródło?][9]. Może powodować zarostowe zapalenie oskrzelików[10]. Rozcieńczony wodny roztwór diacetylu daje pozytywny wynik w próbie jodoformowej.
- ↑ a b c d e Haynes 2016 ↓, s. 3-76.
- ↑ a b c d Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie SA
BŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ Haynes 2016 ↓, s. 5-142.
- ↑ a b Haynes 2016 ↓, s. 16-18.
- ↑ a b Haynes 2016 ↓, s. 6-100.
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie SA-US
BŁĄD PRZYPISÓW
- ↑ Dwuacetyl / diacetyl (0620), [w:] PawełP. Leszczyński PawełP., Opis cech sensorycznych piwa, Polskie Stowarzyszenie Piwowarów Domowych, s. 2 [dostęp 2024-01-13] .
- ↑ Diacetyl [online], Wiki piwo.org [dostęp 2015-01-01] .
- ↑ AndrzejA. Sadownik AndrzejA., Diacetyl w przelocie, „Piwowar”, 13, zima 2013, s. 22, ISSN 2082-4874 .
- ↑ P.P. Kovacic P.P., A.L.A.L. Cooksy A.L.A.L., Electron transfer as a potential cause of diacetyl toxicity in popcorn lung disease, „Reviews of Environmental Contamination and Toxicology”, 204, 2010, s. 133–148, DOI: 10.1007/978-1-4419-1440-8_2, PMID: 19957235 .