Back Twaalftoonmusiek Afrikaans Zwölftontechnik ALS طريقة الاثنتي عشرة نغمة Arabic Dodecafonismu AST Dodekafoniya Azerbaijani Додекафония Bulgarian Dodecafonisme Catalan Dodekafonie Czech Tolvtonemusik Danish Zwölftontechnik German
Dodekafonia – technika kompozytorska w muzyce współczesnej oparta na skali dwunastodźwiękowej[1], sformułowana na początku XX wieku przez Arnolda Schönberga i stosowana przez kompozytorów tzw. drugiej szkoły wiedeńskiej. Najwybitniejszymi jej przedstawicielami byli: Alban Berg, Arnold Schönberg i Anton Webern. W Polsce jednymi z nielicznych dodekafonistów byli Józef Koffler i Tadeusz Majerski. Po II wojnie światowej technika dodekafoniczna została upowszechniona w Europie dzięki zaangażowaniu jej entuzjastów, jak R. Leibowitz, podczas Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie. Od końca lat 50. stosowana była przez polskich kompozytorów, m.in. przez T. Bairda i K. Serockiego.
- ↑ Iwona Lindstedt: Dodekafonia. [w:] Muzykoteka szkolna [on-line]. Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2016-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-22)]. (pol.).