Dopamina
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
4-(2-aminoetylo)benzeno-1,2-diol
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
farm.
|
Dopamini hydrochloridum
|
inne
|
prolaktostatyna, 4-(2-aminoetylo)katechol, 3,4-dihydroksyfenyloetyloamina
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C8H11NO2
|
Masa molowa
|
153,18 g/mol
|
Wygląd
|
biały proszek[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
51-61-6 62-31-7 (chlorowodorek)
|
PubChem
|
681
|
DrugBank
|
DB00988
|
|
InChI
|
InChI=1S/C8H11NO2/c9-4-3-6-1-2-7(10)8(11)5-6/h1-2,5,10-11H,3-4,9H2
|
InChIKey
|
VYFYYTLLBUKUHU-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
C01 CA04
|
Farmakokinetyka
|
|
Działanie
|
kardiotoniczne
|
Okres półtrwania
|
2 min
|
Wydalanie
|
z moczem
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
dożylnie
|
|
|
|
Dopamina (łac. dopaminum) – organiczny związek chemiczny z grupy katecholamin. Ważny neuroprzekaźnik syntezowany i uwalniany przez dopaminergiczne neurony ośrodkowego układu nerwowego.
Dopamina działa przez swoiste receptory (pięć opisanych podtypów) zlokalizowane w błonach presynaptycznej i postsynaptycznej. Odgrywa odmienną rolę w zależności od miejsca swego działania:
Dopamina jest syntetyzowana także w tkankach obwodowych (kanaliki nerkowe i nerkowe naczynia krwionośne, pęcherzyki płucne, trzustka oraz naczynia krwionośne płuc i serca) i wykazuje tam aktywność autokrynną.
Przypisuje się dopaminie pełnienie funkcji „przekaźnika przyjemności”, co nie jest jednak poparte wiarygodnymi źródłami[5].
Cechą większości substancji uzależniających jest bezpośrednie lub pośrednie nasilenie dopaminergicznej impulsacji w układzie mezolimbicznym, co przejawia się zwiększonym stężeniem dopaminy w jądrze półleżącym przegrody i kory oczodołowo-czołowej[5]. Odstawienie substancji narkotycznej wywołuje patologiczne obniżenie stężenia dopaminy w tej strukturze mózgu, co objawia się dysforią oraz objawami głodu narkotykowego.