Doryda – część starożytnej Grecji obejmująca wyspy Rodos, Kos, część wybrzeża Karii (historycznej krainy południowo-zachodniej Azji Mniejszej) i inne mniejsze wyspy znajdujące się w regionie[1]. Były to tereny zasiedlone w okresie wieków ciemnych przez Greków mówiących dialektem doryckim[1]. Na północ od Dorydy na wybrzeżu Azji Mniejszej leżały inne krainy zamieszkane przez Greków mówiących dialektami jońskim i eolskim: Jonia i Eolia. Największe polis Dorydy tworzyły związek sześciu miast – heksapolis.
Nazwa Doryda pojawia się u Pliniusza i Klaudiusza Ptolemeusza, Tukidydes natomiast pisze o mieszkających tam Grekach: "Dorowie sąsiedzi Karyjczyków"[2].