Do dróg powiatowych zalicza się drogi stanowiące połączenia miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin i siedzib gmin między sobą. Zaliczenie do kategorii dróg powiatowych oraz ustalenie ich przebiegu następuje w drodze uchwały rady powiatu w porozumieniu z zarządem województwa, po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarzach których przebiega droga, oraz zarządów sąsiednich powiatów[1].
Każda droga powiatowa w Polsce posiada indywidualny numer ewidencyjny, składający się z czterech cyfr i jednej litery, stanowiącej wyróżnik województwa, na terenie którego przebiega dana droga. Owe wyróżniki województw to:
B – dla dróg powiatowych, zlokalizowanych w granicach administracyjnych województwa podlaskiego
Według stanu na 31 grudnia 2020 sieć dróg powiatowych w Polsce wynosiła 124 421,8 km, z czego 115 131,5 km stanowiły drogi o nawierzchni twardej, a 9290,3 km – drogi gruntowe[2].