E-faktura

Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.

Uwagi: Należy dodać informacje o wprowadzeniu obowiązkowych faktur elektronicznych od 2024 roku.
Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł należy dopracować:

od 2015-04 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny,
konkretów brak.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

E-faktura (faktura elektroniczna) – dokument elektroniczny mający cechy faktury.

Faktura elektroniczna jest zrównana z fakturą papierową. Zasada ta obowiązuje od 2005 r^[1]. Do końca 2013 r. obowiązywało Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz.U. z 2012 r. poz. 1528). Od 2014 r. przepisy o fakturze elektronicznej zawiera ustawa o podatku od towarów i usług^[2].

Za pomocą e-faktury można rozliczać się tak samo jak przy użyciu faktury tradycyjnej. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego faktura przesłana w formie elektronicznej, a następnie wydrukowana u odbiorcy nadal może być traktowana jako faktura tradycyjna (papierowa) i nie musi spełniać wymagań dla faktury elektronicznej^[3].

Stosowanie e-faktury ma wiele zalet:

1. oszczędność – w porównaniu z tradycyjną fakturą odpadają koszty przesyłki pocztowej,
2. terminowość oraz bezpieczeństwo przesyłki – w porównaniu z tradycyjną fakturą znika ryzyko niedostarczenia faktury,
3. wygoda przechowywania – faktura elektroniczna nie zajmuje tyle miejsca co faktura papierowa, poza tym można ją przejrzeć w dowolnej chwili (na swoim komputerze lub wysyłając zapytanie do jej wystawcy).