 Zespół EW90-12 w Kościerzynie | |
| Kraj produkcji | |
|---|---|
| Producent | |
| Lata budowy |
1928-1933 |
| Układ osi |
Bo'Bo'+2'2' |
| Układ wagonów |
s+d (silnikowy + doczepny) |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
67,2 t |
| Długość |
35,46 m |
| Średnica kół |
900 mm |
| Napęd | |
| Typ silników |
GBM 700 |
| Liczba silników |
4 x 63 KW |
| Napięcie zasilania |
800 V |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc ciągła |
252 kW |
| Prędkość konstrukcyjna |
80 km/h |
| Parametry użytkowe | |
| Liczba miejsc siedzących |
119 |
ET 165 (oznaczenie na PKP EW90) – elektryczne zespoły trakcyjne produkowane w latach 1928-1933 i eksploatowane na liniach S-Bahn w Berlinie.
54 jednostki tego typu pochodzące z Berlina zostały w ramach reparacji wojennych po II wojnie światowej przekazane do Polski i przebudowane w Polsce, w latach 1951−1957, w zakładach ZNTK Lubań i ZNTK Gdańsk. Przystosowano je do odbioru prądu z sieci trakcyjnej (oryginalnie były zasilane z trzeciej szyny) i eksploatowano na liniach SKM w Trójmieście. Jeden z dwóch zachowanych EW90 został uratowany przed zniszczeniem i pozbawiony części wyposażenia wnętrza znajduje się w skansenie w Kościerzynie[1] (jest to jednostka złożona z członów EW90-12 i EW90-05). Drugi z zachowanych znajduje się w skansenie kolejowym w Pyskowicach (jest to jednostka EW90-36), dwa człony innego składu stoją opuszczone na bocznicy kolejowej Gdynia Cisowa. Kolejny zachowany człon jednostki o numerze 28 niszczeje na terenie lokomotywowni w Czeremsze. W 2011 roku odnaleziono wrak kolejnego EW90 w polach pod Sędziszowem[2]. Kolejny zachowany człon o numerze 43 niszczeje na terenie dawnej wagonowni w Chełmie[3].
-
Wrak EW90-36 w skansenie w Pyskowicach
- ↑ Najbogatsza kolekcja taboru kolejowego w północnej Polsce [online], Muzeum w Kościerzynie [dostęp 2020-07-26] (pol.).
- ↑ P. Skucha, Odnaleziony EW90 w Sędziszowie, „Świat Kolei”, 12/2011, s. 4.
- ↑ Tradycje kolejowe Chełma [online], Lubuska kolej [dostęp 2017-04-07].