Edward Pellew

Edward Pellew

admirał
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1757 Dover
Data i miejsce śmierci	23 stycznia 1833 Teignmouth
Przebieg służby
Lata służby	1770–1820
Siły zbrojne	Royal Navy
Jednostki	HMS „Carleton” HMS „Princess Amelia” HMS „Hazard” HMS „Artois” HMS „Winchelsea” HMS „Salisbury” HMS „Nymphe” HMS „Arethusa” HMS „Indefatigable” HMS „Impétueux” HMS „Tonnant” HMS „Culloden” HMS „Caledonia” HMS „Queen Charlotte”
Stanowiska	głównodowodzący brytyjskich sił morskich w Indiach Wschodnich głównodowodzący brytyjskich sił morskich na Morzu Śródziemnym wiceadmirał Zjednoczonego Królestwa
Główne wojny i bitwy	wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych I koalicja antyfrancuska II koalicja antyfrancuska wojny napoleońskie II wojna berberyjska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Pellew (ur. 19 kwietnia 1757 w Dover, zm. 23 stycznia 1833 w Teignmouth) – brytyjski wojskowy, oficer Royal Navy, weteran wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych i wojen napoleońskich, starszy brat Israela Pellewa. Syn kapitana pocztowca Samuela Pellewa, już w wieku 13 lat trafił do Royal Navy. Brał udział w wyprawie generała Burgoyne’a do Ameryki, gdzie zasłużył się na jeziorze Champlain. Piął się po szczeblach kariery, już w 1780 otrzymał szlify kapitańskie. Podczas wojen z Francją zdobył wiele okrętów przeciwnika i wsławił się co najmniej dwoma potyczkami (HMS Nymphe kontra Cléopâtre, HMS Indefatigable kontra Droits de l’Homme) oraz uratowaniem marynarzy z tonącego statku handlowego „Dutton”. Jednak najwięcej rozgłosu przyniosło mu bombardowanie Algieru i wyzwolenie niewolników z rąk muzułmanów. Dosłużył się stopnia admirała, tytułu wicehrabiego oraz licznych orderów.