Eferocytoza

Eferocytoza – proces, w którym apoptyczne lub nekrotyczne komórki usuwane są przez fagocyty. Proces ten bywa nazywany „grzebaniem” martwych lub umierających komórek^[1].

Podczas eferocytozy błona komórkowa fagocytów otacza komórkę apoptotyczną tworząc analogiczną do fagosomu wakuolę (eferosom). Proces ten jest podobny do pinocytozy. W wyniku eferocytozy martwe komórki usuwane są zanim ich błona komórkowa zostanie zniszczona; zapobiega to rozprzestrzenianiu się do otoczenia enzymów, oksydantów i takich substancji jak proteazy i kaspazy^[2].

Eferocytoza doknywana jest przez makrofagi lub komórki dendrytyczne a także przez komórki nabłonka i fibroblasty^[3].

Eferocytoza może wywoływać efekty przeciwzapalne i pobudzające wzrost, natomiast zaburzenia eferocytozy mogą skutkować wystąpieniem chorób autoimmunologicznych i uszkodzeniem tkanek. Wykazano, że niewłaściwa eferocytoza występowała w takich schorzeniach jak mukowiscydoza^[4], rozstrzenie oskrzeli^[5], przewlekła obturacyjna choroba płuc^[6], astma oskrzelowa^[7], reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy^[8], kłębuszkowe zapalenie nerek i miażdżyca^[9].