Back نسوية بيئية Arabic পৰিৱেশ নাৰীবাদ Assamese Екофеминизъм Bulgarian পরিবেশ নারীবাদ Bengali/Bangla Ekobenelouriezh Breton Ecofeminisme Catalan Ekofeminismus Czech Økofeminisme Danish Ökofeminismus German Οικοφεμινισμός Greek
Ekofeminizm – Ekofeminizm to nurt w odrębie feminizmu i ekologizmu politycznego. Teoretycy ekofeministyczni czerpią z konceptu płci, aby analizować relacje między ludźmi a światem przyrody[1]. Termin ten został ukuty przez francuską pisarkę Françoise d'Eaubonne w jej książce Le Féminisme ou la Mort[2][3]. Teoria ekofeministyczna zakłada feministyczną perspektywę zielonej polityki, która nawołuje do egalitarnego, opartego na współpracy społeczeństwa, w którym nie ma jednej dominującej grupy. Obecnie istnieje kilka nurtów ekofeminizmu, z różnorodnymi podejściami i analizami, w tym liberalny ekofeminizm, duchowy/kulturowy ekofeminizm i społeczny/socjalistyczny ekofeminizm (lub materialistyczny ekofeminizm)[4]. Interpretacje ekofeminizmu i sposoby jego zastosowania w myśli społecznej obejmują sztukę ekofeministyczną, sprawiedliwość społeczną i filozofię polityczną, duchowość, współczesny feminizm i poezję.
Analiza ekofeministyczna bada związki między kobietami a naturą w kulturze, ekonomii, religii, polityce, literaturze i ikonografii oraz odnosi się do podobieństw między uciskiem natury a opresją kobiet. Te podobieństwa obejmują między innymi postrzeganie kobiet i natury jako własności, postrzeganie mężczyzn jako kuratorów kultury i kobiet jako kuratorów natury, a także sposób, w jaki mężczyźni dominują nad kobietami, a ludzie dominują nad naturą. Ekofeminizm podkreśla, że zarówno kobiety, jak i natura muszą być szanowane[5].
Chociaż analiza ekofeministyczna jest dynamiczna[6], amerykańska autorka i ekofeministka Charlene Spretnak zaproponowała jeden sposób kategoryzacji pracy ekofeministycznej: 1) poprzez studiowanie teorii politycznej, a także historii; 2) poprzez wierzenia i studiowanie wyznań opartych na naturze; 3) poprzez ekologizm[7].
- ↑ Sherilyn MacGregor, Beyond mothering earth: ecological citizenship and the politics of care, Vancouver: UBC Press, 2006, s. 286, ISBN 978-0-7748-1201-6, OCLC ocm67860136 [dostęp 2024-08-21].
- ↑ Carolyn Merchant, Radical ecology: the search for a livable world, wyd. 1. publ, Revolutionary thought, radical movements, New York London: Routledge, 1992, s. 184, ISBN 978-0-415-90650-0 [dostęp 2024-08-21].
- ↑ Trish Glazebrook, Karen Warren's Ecofeminism, „Ethics and the Environment”, 7 (2), 2002, s. 12–26, ISSN 1085-6633 [dostęp 2024-08-21].
- ↑ Carolyn Merchant, "Ecofeminism". Radical Ecology [online], 2005, s. 193–221 (ang.).
- ↑ Carol J. Adams (red.), Ecofeminism and the sacred, New York, N.Y: Continuum, 1995, s. 1-8, ISBN 978-0-8264-0667-5 [dostęp 2024-08-21].
- ↑ Ecofeminism Movements [online].
- ↑ Charlene Spretnak, Ecofeminism: Our Roots and Flowering [online], 1990, s. 3–14 (ang.).