Electric Light Orchestra

Electric Light Orchestra

ELO podczas koncertu w 1978 w Oslo
Inne nazwy	ELO Jeff Lynne's ELO (od 2014)
Rok założenia	1970
Pochodzenie	Wielka Brytania
Gatunek	rock albumowy[1], art rock[1], rock progresywny[1], contemporary pop/rock[1], disco, synth pop
Aktywność	1970–1987, 2000–2001, 2014-...
Wydawnictwo	BMG, Sony, Epic, Jet, EMI, United Artists, Columbia
Powiązania	The Move, Traveling Wilburys, The Idle Race
Strona internetowa

Electric Light Orchestra – brytyjska grupa rockowa, działająca w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku oraz w latach 2000–2001 i od 2014 roku jako Jeff Lynne's ELO. Muzyka zespołu była różnorodna stylistycznie i podlegała zmianom zależnym od panującej aktualnie mody: poczynając od rocka progresywnego, poprzez wyraźne wpływy disco w środkowym etapie, aż po synth pop w ostatnim okresie działalności. W krajach anglosaskich nurt ten określa się mianem „mainstream rock”. Była bogata brzmieniowo i wykorzystywała szerokie i nietypowe dla rocka instrumentarium, między innymi instrumenty smyczkowe jako wiodące. W latach siedemdziesiątych zespół zaliczany był do czołowych grup rockowych i zdobył olbrzymią popularność^[2]. Rozpadł się, gdy jego lider Jeff Lynne postanowił poświęcić się działalności producenckiej i promocyjnej.

Do największych przebojów ELO należały m.in.: „Ticket to the Moon”, „Without Someone”, „10538 Overture”, „Can't Get It Out of My Head”, „Evil Woman”, „Four Little Diamonds”, „Strange Magic”, „Telephone Line”, „Livin' Thing”, „Shine a Little Love”, „Don't Bring Me Down”, „Rock’n’roll is King”, „Hold On Tight”, „Here is the News” oraz cover piosenki Chucka Berry’ego „Roll Over Beethoven”.

Dyskografię zespołu uzupełniają: wydawnictwo dokumentujące koncert w kalifornijskim mieście Long Beach (1974) oraz soundtrack do filmu Xanadu z 1980 roku, którego 2. część jest autorstwa Lynne'a, zaś 1. część (zaśpiewana przez Olivię Newton-John) – Johna Farrara.