Endymion – poemat angielskiego romantyka Johna Keatsa, opublikowany w 1818[1], będący jego najobszerniejszym utworem. Poemat składa się z czterech części o objętości około tysiąca wersów każda[1]. Utwór jest napisany pentametrem jambicznym parzyście rymowanym[1]. Jest oparty na starogreckiej legendzie o miłości bogini Artemidy (Diany) do śmiertelnego człowieka, pasterza Endymiona[1]. W trakcie różnych perypetii młodzieniec zakochał się w ziemskiej dziewczynie, która jednak okazała się samą boginią, która tylko wystawiała go na próbę. Jakkolwiek poemat jest najokazalszym dziełem Keatsa, poeta nie był z niego zadowolony[1]. Poemat wyraża estetyczną postawę poety[2].
A thing of beauty is a joy for ever:
Its loveliness increases; it will never
Pass into nothingness; but still will keep
A bower quiet for us, and a sleep
Full of sweet dreams, and health, and quiet breathing.
Początkowy fragment utworu przełożył na język polski Zygmunt Kubiak[3].