Enklawa biedy – część miejscowości o relatywnie największym nagromadzeniu osób biednych; co najmniej dwa sąsiadujące ze sobą kwartały ulic, w których proces pauperyzacji jest nasilony w stopniu mocnym lub bardzo mocnym (odsetek osób, których dotknął problem biedy wynosi ponad 30%)[2]. Jako osoby biedne rozumie się w tym przypadku osoby korzystające z różnego rodzaju wsparcia pomocy społecznej[3]. W enklawach biedy nasilają się wszelkiego rodzaju zjawiska łamania norm obowiązujących w społeczeństwie, a także społeczne dysfunkcje, patologie i zagrożenie przestępczością[4]. Znacznym zagrożeniem jest tam problem alkoholowy[5].
- ↑ Wielisława Warzywoda-Kruszyńska, Kwestia ubóstwa dzieci (na przykładzie Łodzi), w: Problemy polityki społecznej. Studia i dyskusje. [dostęp 2017-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-10)].
- ↑ Wielisława Warzywoda-Kruszyńska, Enklawy biedy – mechanizm powstawania i trwania, w: Praca Socjalna, nr 7-8/2010, s.51-60, ISSN 0860-3480
- ↑ Joanna Dytrych, Niepełnosprawność dziecka czynnikiem zagrożenia biedą i wykluczeniem społecznym rodziny, w: Praca Socjalna, nr 7-8/2010, s.107 (przypis), ISSN 0860-3480
- ↑ Renata Suchocka, Obezwładniająca moc niektórych enklaw społecznych, w: Opuscula Sociologica, UAM, Poznań, nr 1(7)/2014, s.20, ISSN 2299-9000
- ↑ Ewa Włodarczyk, Alkoholizm kobiet na przykładzie doświadczeń pracowników Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Poznaniu (Flia Wilda), s.79