Epichlorohydryna
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
2-(chlorometylo)oksiran
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
1-chloro-2,3-epoksypropan, tlenek 3-chloropropylenu, ECH
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C3H5ClO
|
Masa molowa
|
92,52 g/mol
|
Wygląd
|
bezbarwna ciecz o drażniącym zapachu podobnym do chloroformu[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
106-89-8 13403-37-7 (racemat) 67843-74-7 (izomer S)
|
PubChem
|
7835
|
|
InChI
|
InChI=1S/C3H5ClO/c4-1-3-2-5-3/h3H,1-2H2
|
InChIKey
|
BRLQWZUYTZBJKN-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2024-09-10]
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie podanego źródła[2]
|
|
|
Zwroty H
|
H226, H301+H311+H331, H314, H317, H350
|
Zwroty P
|
P202, P210, P280, P303+P361+P353, P304+P340+P310, P305+P351+P338
|
|
Temperatura zapłonu
|
31–34 °C[1]
|
Temperatura samozapłonu
|
385–411 °C[1]
|
Numer RTECS
|
TX4900000
|
Dawka śmiertelna
|
LD50 175 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[2]
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Epichlorohydryna – organiczny związek chemiczny z grupy epoksydów zawierający boczną grupę chlorometylową.
W warunkach przemysłowych epichlorohydrynę uzyskuje się poprzez chlorowanie propylenu do chlorku allilu, a następnie epoksydację tego ostatniego.
Znajduje zastosowanie w wytwarzaniu żywic epoksydowych.