Epizod Azolla

Epizod Azolla^[2] – wydarzenie kończące najcieplejszy okres eocenu, tzw. wczesnoeoceńskie optimum klimatyczne (EECO – Early Eocene Climatic Optimum). Miało ono miejsce 49 milionów lat temu i wiązane jest z gwałtownym spadkiem stężenia dwutlenku węgla w atmosferze ziemskiej. Panujące wówczas tropikalne warunki oraz izolacja Oceanu Arktycznego barierami lądowymi spowodowały zmiany właściwości fizyko-chemicznych wód tego akwenu i w konsekwencji masowy rozwój na jego powierzchni drobnych paproci z rodzaju azolla (Azolla). Rośliny te, opadając na dno, uwięziły ogromne ilości węgla. W ciągu około 800 tysięcy lat funkcjonowania tej formacji nastąpił gwałtowny, jak na historię zmian paleoklimatycznych, spadek udziału dwutlenku węgla sięgający 80% – z 3500 ppm do 650 ppm. Po tym wydarzeniu strefa tropikalna na Ziemi została ograniczona do okolic równikowych, temperatury spadały, na biegunach rozwinęły się czapy lodowe w efekcie powtarzających się zlodowaceń – klimat „przełączony” został z „cieplarnianego” na „zamrażarkowy”^[2].