Eurocopter EC135

Eurocopter EC135
Airbus Helicopters H135

EC135P2 SP-HXG w barwach Lotniczego Pogotowia Ratunkowego z bazy w Sanoku
Dane podstawowe
Państwo	Niemcy  Francja
Producent	Airbus Helicopters
Typ	lekki śmigłowiec wielozadaniowy
Historia
Data oblotu	15 lutego 1994
Lata produkcji	od 1996
Liczba egz.	1000 (stan na 2011)[1]
Dane techniczne
Napęd	2× Turbomeca Arrius 2B2 lub Pratt & Whitney Canada PW206B2
Moc	2 x 439 kW (Arrius) lub 2 x 419 kW (P&W), (MCP - Maximum Continuous Power, na poziomie morza)
Wymiary
Średnica wirnika	10,20 m
Długość kadłuba	10,21 m (z wirnikiem głównym 12,19 m)
Szerokość kadłuba	1,56 m
Wysokość	3,62 m
Masa
Własna	1460 kg
Użyteczna	1375 kg
Startowa	2835 kg (2900 kg z ładunkiem zewnętrznym)
Paliwa	560,4 kg / 700,5 l
Osiągi
Prędkość maks.	259 km/h
Prędkość przelotowa	254 km/h
Prędkość ekonomiczna	230 km/h
Wznoszenie maks. w locie poziomym	7,62 m/s
Pułap	6096 m
Pułap zawisu z wpływem ziemi	3045 m
Pułap zawisu bez wpływu ziemi	2010 m
Zasięg	635 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
maks. 8 (2 załogi + 6 pasażerów, wersja pasażerska)
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Eurocopter EC135, obecnie Airbus Helicopters H135 – lekki śmigłowiec wielozadaniowy, wyposażony w dwa silniki turbowałowe, produkowany przez francusko-niemiecki Airbus Helicopters (dawniej Eurocopter Group). Prototyp odbył pierwszy lot w pierwszej połowie 1994 roku. Uniwersalna maszyna do transportu pasażerskiego, przewozu VIP-ów, śmigłowiec dyspozycyjny dla firm, lotniczego ratownictwa medycznego (HEMS) i służb publicznych (np. w Niemczech użytkowany przez policję, w Polsce stanowi od chwili wprowadzenia w 2010 roku, podstawową maszynę LPR-u).

Zaprojektowany został z wykorzystaniem doświadczeń zdobytych podczas budowy i eksploatacji popularnych śmigłowców Bölkow Bo 105 produkcji (MBB). W miejsce konwencjonalnego tylnego wirnika wyposażony jest w fenestron, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo lądowań w trudnych warunkach. Śmigłowiec jest dostosowany do lotów zarówno w dzień, jak i w nocy, przy złej widoczności i przy jej całkowitym braku, jedynie w oparciu o wskazania przyrządów (IFR)^[2].

Możliwe jest opcjonalne wyposażenie w całkowicie elektroniczny tzw. "szklany kokpit" (potoczne określenie zintegrowanego systemu Electronic Flight Instrument System (EFIS)) - o nazwie MEGHAS Flight Control Display System. Sterowanie silników nowszych wersji odbywa się z użyciem systemu FADEC, co pozwala częściowo odciążyć pilotów od ciągłej kontroli parametrów pracy jednostek napędowych i pozwala poświęcić większą część uwagi na inne zadania.