Euromajdan

Euromajdan
Ilustracja
Od góry, lewo→prawo: flaga Europy, piosenkarka Rusłana Łyżyczko przemawiająca na Euromajdanie, Euromajdan w dniu 27 listopada, Euromajdan w dniu 1 grudnia, tzw. „Krwawa Choinka” na Majdanie, protestujący odpierający atak na budynek Kijowskiej Miejskiej Administracji Państwowej, pomnik Włodzimierza Lenina zniszczony 8 grudnia
Państwo

 Ukraina

Miejsca wystąpień

Ukraina, głównie Kijów

Początek wystąpień

21 listopada 2013

Koniec wystąpień

22 lutego 2014

Ofiary śmiertelne

99 osób (bilans za okres od 30 listopada 2013 do 5 marca 2014)[1]

Ranni

>3000 osób[2]

Przyczyny wystąpień

niepodpisanie umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską oraz umowy o pogłębieniu i wszechstronności wolnego handlu z Unią Europejską przez prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowycza

Charakter wystąpień

demonstracje, zamieszki, rewolucja

Rezultat wystąpień

 • ustąpienie ze stanowiska premiera Mykoły Azarowa,
 • przedterminowe wybory i powrót do konstytucji z 2004 roku[3],
 • uchwała o uwolnieniu Julii Tymoszenko i odsunięciu od wykonywania obowiązków służbowych p.o. ministra spraw wewnętrznych Witalija Zacharczenki[4][5],
 • odsunięcie od władzy prezydenta Wiktora Janukowycza,
 • tymczasowa głowa państwa – przewodniczący Rady Najwyższej Ukrainy Ołeksandr Turczynow
 • podpisanie 21 marca 2014 części politycznej umowy stowarzyszeniowej z UE
 • (pośrednio) reakcja Federacji Rosyjskiej na przemiany polityczne na Ukrainie będące wynikiem Euromajdanu, w postaci rozpoczęcia agresji militarnej Rosji na Ukrainę (aneksji Krymu i wojny hybrydowej w Donbasie)[6]

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry znajduje się punkt z opisem „Euromajdan”
50°27′00,9000″N 30°31′26,0040″E/50,450250 30,523890

Euromajdan (ukr. Євромайдан, Jewromajdan; od майдан, czyli plac, jako plac Niepodległości w Kijowie[7][8]) – ruch społeczny związany z falą manifestacji i protestów na Ukrainie, największych od momentu uzyskania niepodległości w 1991 roku. Po raz drugi w ciągu dekady Ukraińcy zaprotestowali przeciwko tej samej osobie – Wiktorowi Janukowyczowi[6]. Pierwszy raz z powodu fałszerstw wyborczych W. Janukowycza (pomarańczowa rewolucja), drugi raz (Euromajdan) protesty rozpoczęły się 21 listopada 2013 ze względu na niepodpisanie umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską przez Janukowycza[6][9]. Wraz z rozwojem sytuacji postawy manifestantów radykalizowały się, zyskiwały na popularności postulaty usunięcia prezydenta oraz gruntownej zmiany sytuacji w państwie. Sam ruch przekształcił się w ogólnonarodowe protesty.

Brutalna próba stłumienia protestów 30 listopada 2013 przez jednostki specjalne „Berkut” wywołała falę oburzenia i doprowadziła do umasowienia ruchu i protestów. Demonstracje miały miejsce w całym kraju, a centralny plac Kijowa, plac Niepodległości, przekształcił się w miejsce ciągłych wieców protestacyjnych i został nazwany Euromajdanem. Apogeum protestów nastąpiło 1 grudnia 2013, kiedy liczba protestujących w tym mieście dochodziła do 800 tysięcy; potem ustabilizowała się w granicach 50–200 tysięcy. W zachodniej części kraju doszło do zajęcia budynków administracji rządowej i samorządowej przez protestujących, w tym m.in. ratusz w Kijowie. Podobne próby na wschodzie powiodły się w ograniczonym stopniu[10].

Próba stłumienia protestów przez Wiktora Janukowycza i prorosyjską Partię Regionów w okresie 18–20 lutego 2014 kosztowała życie i zdrowie kilkuset protestujących osób i stała się punktem zwrotnym. Wiktor Janukowycz pod naciskiem opinii publicznej i fali wzburzenia w kraju zdecydował się przywrócić konstytucję z 2004 i przeprowadzić wcześniejsze wybory. 21 lutego milicja została usunięta z ulic Kijowa, a Janukowycz opuścił stolicę. 22 lutego ukraiński parlament usunął go z urzędu[11], wyznaczając Ołeksandra Turczynowa na pełniącego obowiązki prezydenta[12]. Parlament podjął również decyzję o uwolnieniu Julii Tymoszenko z więzienia[13].

Euromajdan doprowadził do rewolucji godności w 2014 roku.

  1. Ławrow „wystawił” Zachód. Nie usiadł do rozmów z Ukraińcami. tvn24.pl, 2014-03-04. [dostęp 2014-03-05]. (pol.).
  2. Stuart Williams, Dmytro Gorshkov, Five dead as Ukraine police launch assault on protesters [online], Yahoo, 22 stycznia 2014 [dostęp 2014-01-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-23] (ang.).
  3. Janukowycz potwierdził, że zgadza się na przedterminowe wybory.. kresy.pl, 2014-02-21. [dostęp 2014-02-21]. (pol.).
  4. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie gazeta21lut
    BŁĄD PRZYPISÓW
  5. Ukraina: Wiktor Janukowycz i liderzy opozycji podpisali porozumienie. wp.pl, 2014-02-21. [dostęp 2014-02-21]. (pol.).
  6. a b c Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie wh
    BŁĄD PRZYPISÓW
  7. EuroMajdan – nowa pomarańczowa rewolucja? Trwają protesty w Kijowie [online], Polska Times, 23 listopada 2013 [dostęp 2014-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-25].
  8. ЄвроМайдан – EuroMaydan. facebook.com. [dostęp 2014-02-05].
  9. Paulina Woźniczka, O co tak naprawdę chodzi z tym Majdanem? [online], Libertarianin, 30 grudnia 2013 [dostęp 2014-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-08].
  10. Co się stało na Majdanie? [online] [dostęp 2022-02-19] (ang.).
  11. Grupa Wirtualna Polska, Ukraina: Janukowycz opuścił Kijów i odleciał do Charkowa [online], money.pl [dostęp 2022-02-19] (pol.).
  12. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie :1
    BŁĄD PRZYPISÓW
  13. Wirtualna Polska Media S.A, Julia Tymoszenko uwolniona z kolonii karnej [online], wiadomosci.wp.pl, 22 lutego 2014 [dostęp 2022-02-19] (pol.).

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne