Od góry, lewo→prawo: flaga Europy, piosenkarka Rusłana Łyżyczko przemawiająca na Euromajdanie, Euromajdan w dniu 27 listopada, Euromajdan w dniu 1 grudnia, tzw. „Krwawa Choinka” na Majdanie, protestujący odpierający atak na budynek Kijowskiej Miejskiej Administracji Państwowej, pomnik Włodzimierza Lenina zniszczony 8 grudnia | |
Państwo | |
---|---|
Miejsca wystąpień |
Ukraina, głównie Kijów |
Początek wystąpień |
21 listopada 2013 |
Koniec wystąpień |
22 lutego 2014 |
Ofiary śmiertelne |
99 osób (bilans za okres od 30 listopada 2013 do 5 marca 2014)[1] |
Ranni |
>3000 osób[2] |
Przyczyny wystąpień |
niepodpisanie umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską oraz umowy o pogłębieniu i wszechstronności wolnego handlu z Unią Europejską przez prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowycza |
Charakter wystąpień | |
Rezultat wystąpień |
• ustąpienie ze stanowiska premiera Mykoły Azarowa, |
Położenie na mapie Ukrainy | |
50°27′00,9000″N 30°31′26,0040″E/50,450250 30,523890 |
Euromajdan (ukr. Євромайдан, Jewromajdan; od майдан, czyli plac, jako plac Niepodległości w Kijowie[7][8]) – ruch społeczny związany z falą manifestacji i protestów na Ukrainie, największych od momentu uzyskania niepodległości w 1991 roku. Po raz drugi w ciągu dekady Ukraińcy zaprotestowali przeciwko tej samej osobie – Wiktorowi Janukowyczowi[6]. Pierwszy raz z powodu fałszerstw wyborczych W. Janukowycza (pomarańczowa rewolucja), drugi raz (Euromajdan) protesty rozpoczęły się 21 listopada 2013 ze względu na niepodpisanie umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską przez Janukowycza[6][9]. Wraz z rozwojem sytuacji postawy manifestantów radykalizowały się, zyskiwały na popularności postulaty usunięcia prezydenta oraz gruntownej zmiany sytuacji w państwie. Sam ruch przekształcił się w ogólnonarodowe protesty.
Brutalna próba stłumienia protestów 30 listopada 2013 przez jednostki specjalne „Berkut” wywołała falę oburzenia i doprowadziła do umasowienia ruchu i protestów. Demonstracje miały miejsce w całym kraju, a centralny plac Kijowa, plac Niepodległości, przekształcił się w miejsce ciągłych wieców protestacyjnych i został nazwany Euromajdanem. Apogeum protestów nastąpiło 1 grudnia 2013, kiedy liczba protestujących w tym mieście dochodziła do 800 tysięcy; potem ustabilizowała się w granicach 50–200 tysięcy. W zachodniej części kraju doszło do zajęcia budynków administracji rządowej i samorządowej przez protestujących, w tym m.in. ratusz w Kijowie. Podobne próby na wschodzie powiodły się w ograniczonym stopniu[10].
Próba stłumienia protestów przez Wiktora Janukowycza i prorosyjską Partię Regionów w okresie 18–20 lutego 2014 kosztowała życie i zdrowie kilkuset protestujących osób i stała się punktem zwrotnym. Wiktor Janukowycz pod naciskiem opinii publicznej i fali wzburzenia w kraju zdecydował się przywrócić konstytucję z 2004 i przeprowadzić wcześniejsze wybory. 21 lutego milicja została usunięta z ulic Kijowa, a Janukowycz opuścił stolicę. 22 lutego ukraiński parlament usunął go z urzędu[11], wyznaczając Ołeksandra Turczynowa na pełniącego obowiązki prezydenta[12]. Parlament podjął również decyzję o uwolnieniu Julii Tymoszenko z więzienia[13].
Euromajdan doprowadził do rewolucji godności w 2014 roku.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie gazeta21lut
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie wh
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie :1