Fale sejsmiczne – fale sprężyste rozchodzące się w Ziemi. Mogą powstać wskutek wielu czynników, np. trzęsień ziemi, eksplozji materiałów wybuchowych, działalności górniczej, sztormów na morzu.
Prędkość fal sejsmicznych zależy od typu fal, gęstości ośrodka i jego współczynników sprężystości, które z kolei zależą od temperatury i ciśnienia. W warunkach normalnych prędkość fal podłużnych (P) w suchym piasku wynosi 400–1200 m/s, w dolomitach 3500–6500 m/s, granitach 4500–6000 m/s, w bazaltach 5000–6000 m/s, w wodzie 1450–1500 m/s, i w lodzie 3400–3800 m/s. W głębi Ziemi prędkość z reguły rośnie z uwagi na zwiększanie się współczynnika sprężystości ze wzrostem ciśnienia. Jednak na granicy z jądrem zewnętrznym prędkość fal P gwałtownie maleje z głębokością z uwagi na stopienie jądra. Jądro Ziemi, jako że jest płynne, nie przenosi fal poprzecznych.