Feminizm w badaniach literackich

Feminizm w badaniach literackich (krytyka feministyczna) – metodologia badań literackich stworzona w latach 70. XX wieku, związana z tzw. drugą falą feminizmu, stawiająca sobie za cel badanie literatury uwzględniające kobiece doświadczenie i sposób opisywania świata, poszukiwanie kobiecej obecności w tekstach literackich oraz stworzenie nowego języka opisu literatury, uwzględniającego kobiecy punkt widzenia. Krytyka feministyczna wykorzystuje w swoich badaniach teorie strukturalizmu, dekonstrukcjonizmu, psychoanalizy i badań kulturowych[1][2].

Feminizm w badaniach literackich jest bardzo bogatym i zróżnicowanym nurtem badawczym, według niektórych badaczy każda z jego wybitniejszych przedstawicielek tworzy własną postawę teoretyczną[3]. Uporządkowaniem myśli feministycznej zajęła się po raz pierwszy Elaine Showalter w artykule Krytyka feministyczna na rozdrożu opublikowanym w 1981 r.

  1. Bogumiła Kaniewska, Anna Legeżyńska: Teoria literatury. Skrypt dla studentów filologii polskiej (studium zaoczne). Poznań: Wydawnictwo „Poznańskie Studia Polonistyczne”, 2005, s. 137. ISBN 83-88176-60-9.
  2. Anna Burzyńska: Teorie literatury XX wieku. Podręcznik. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2006, s. 399.
  3. Anna Burzyńska: Teorie literatury XX wieku. Podręcznik. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2006, s. 402.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne