Fielding − w krykiecie określa wszelkie akcje związane ze zbieraniem przez graczy z pola piłek wybijanych przez batsmana (odbijającego). Mają one na celu zmniejszenie liczby runów zdobytych przez przeciwników oraz eliminowanie batsmanów. Fielderzy (lub fieldsmani) mogą dotykać piłki każdą częścią swojego ciała, jeśli jednak ugrzęźnie ona w ubraniu (np. w kapeluszu lub kieszeni), piłka staje się martwa i drużyna odbijająca otrzymuje pięć karnych punktów z wyjątkiem sytuacji, gdy batsman nie próbował odbić lub uniknąć piłki.
W XIX i na początku XX wieku, w przypadku meczów testowych, fielding nie był uważany za istotną część gry w krykieta i gracze często nie starali się gdy przychodziło do zbierania toczących się piłek. Jednak wraz z nadejściem meczów jednodniowych (ODI) fielding stał się bardzo istotną częścią gry, gdyż dobra drużyna potrafi zmniejszyć wynik przeciwników o ponad 30 punktów w inningsie.