Fizykochemia powierzchni

Fizykochemia powierzchni – interdyscyplinarny dział z pogranicza fizyki i chemii, który bada zjawiska fizykochemiczne zachodzące na granicy faz ciała stałego, cieczy oraz gazów^[1]. Wyniki tych badań znajdują szereg zastosowań, stanowiąc bazę teoretyczną dla katalizy heterogenicznej, produkcji układów scalonych na powierzchni płytek krzemowych, ogniw paliwowych, opracowywanie środków powierzchniowo czynnych (farb, lakierów, klejów), ma też kluczowe znaczenie przy zapobieganiu korozji. Fizykochemia powierzchni jest także silnie powiązana z badaniami materiałowymi.

Fizykochemia powierzchni zajmuje się badaniem reakcji chemicznych zachodzących na granicy faz. Mechanizm samych reakcji jest taki sam, niezależnie od tego czy zachodzą one na powierzchni, czy też wewnątrz substancji, jednakże silny wpływ mają na nie rozmaite zjawiska powierzchniowe, takie jak adsorpcja, adhezja, kohezja, desorpcja, gromadzenie się powierzchniowego ładunku elektrycznego, a także zjawiska zachodzące tuż przy powierzchni, takie jak dyfuzja i przepływ. Na te zjawiska z kolei silny wpływ ma sama struktura powierzchni. Stąd fizykochemia powierzchni zawiera w sobie zarówno elementy fizyki ciała stałego jak i chemii fizycznej.