Flunitrazolam
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
6-(2-fluorofenylo)-1-metylo-8-nitro-4H-[1,2,4]triazolo[4,3-a][1,4]benzodiazepina
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| flunazolam, FNTZ
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C17H12FN5O2
|
| Masa molowa
|
337,31 g/mol
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
2243815-18-9
|
| PubChem
|
137700379
|
| SMILES
|
CC1=NN=C2N1C3=C(C=C(C=C3)[N+](=O)[O-])C(=NC2)C4=CC=CC=C4F
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C17H12FN5O2/c1-10-20-21-16-9-19-17(12-4-2-3-5-14(12)18)13-8-11(23(24)25)6-7-15(13)22(10)16/h2-8H,9H2,1H3
|
| InChIKey
|
RDLAGIOILLWVTM-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna
|
| Legalność w Polsce
|
nowa substancja psychoaktywna
|
|
|
Flunitrazolam – organiczny związek chemiczny z grupy 1,4-benzodiazepin, strukturalnie podobny do innych związków z tej grupy, m.in. flunitrazepamu. Nie ma zastosowań medycznych, jednak wykorzystywany jest w celach pozamedycznych jako tzw. dopalacz.
Został po raz pierwszy otrzymany w latach 60. XX wieku, jednak z nieznanych przyczyn nie znalazł zastosowania medycznego[1]. Zainteresowanie naukowe tym związkiem pojawiło się dopiero po 2016 roku, gdy zaczął on być wykrywany jako substancja psychoaktywna. Nie istnieją wiarygodne badania dotyczące dokładnego działania i toksyczności flunitrazolamu, jednak przyjmuje się, że będą one podobne do znacznie lepiej poznanych leków benzodiazepinowych, choć prawdopodobnie flunitrazolam wykazuje większe od nich powinowactwo do receptora benzodiazepinowego[2].
- ↑ AliceA. Ameline AliceA. i inni, Characterization of Flunitrazolam, a New Designer Benzodiazepine, in Oral Fluid After a Controlled Single Administration, „Journal of Analytical Toxicology”, 42 (6), 2018, s. e58–e60, DOI: 10.1093/jat/bky012 (ang.).
- ↑ New benzodiazepines in Europe – a review, European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction, Luxembourg: Publications Office of the European Union, 2021, s. 19–20, DOI: 10.2810/725973, ISBN 978-92-9497-641-3 (ang.).
