Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
całkowicie metalowa z elementami tytanowymi |
Załoga |
2 (pilot i operator uzbrojenia) |
Historia | |
Data oblotu |
21 grudnia 1964 |
Lata produkcji |
1967 |
Wycofanie ze służby |
maj 1998 (USAF) |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 × Pratt & Whitney TF30-P-100 dwuprzepływowe |
Ciąg |
111,7 kN każdy |
Wymiary | |
Rozpiętość |
19,2 m rozłożone |
Długość |
22,4 m |
Wysokość |
5,22 m |
Powierzchnia nośna |
61,07 m² |
Masa | |
Własna |
21 537 kg |
Użyteczna |
37 577 kg |
Startowa |
44 896 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
2 660 km/h (2,17 Macha) |
Prędkość wznoszenia |
7 890 m/min |
Pułap |
17 270 m |
Zasięg |
5184 km |
Promień działania |
2128 km |
Rozbieg |
915 m |
Dobieg |
915 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 × działko M61 Vulcan (rzadko montowane) 14 288 kg uzbrojenia (patrz szczegóły) | |
Użytkownicy | |
United States Air Force (USAF) Royal Australian Air Force (RAAF) | |
Rzuty | |
General Dynamics F-111 – amerykański samolot dalekiego zasięgu o zmiennej geometrii skrzydeł używany jako bombowiec strategiczny, samolot rozpoznawczy i szturmowy, a także jako samolot walki radioelektronicznej. Początkowo postrzegano projekt F-111 jako kosztowny błąd, ale w rezultacie uzyskano bardzo dobry, chociaż drogi samolot. Nazwa kodowa Aardvark oznacza mrównika i początkowo była ona nieoficjalna, nadana ze względu na charakterystyczny kształt maszyny z wydłużonym dziobem. Pierwszy lot zbudowanego dla Sił Powietrznych samolotu F-111A odbył się 21 grudnia 1964 roku, a wprowadzenie do uzbrojenia USAF 18 lipca 1967 roku. Oficjalnie nazwę Aardvark przyjęto podczas ceremonii wycofania samolotu ze służby w USAF w dniu 27 lipca 1996 roku[1]. Po wycofaniu samolotu ze służby w Stanach Zjednoczonych F-111 Aardvark służył w Królewskich Sił Powietrznych Australii do końca 2010[2][3][4].