Generic Access Network

Sieć ogólnego dostępu (ang. Generic Access Network, GAN), niegdyś znana jako nielicencjonowany dostęp mobilny (ang. Unlicensed Mobile Access, UMA), dopóki nie została przejęta w kwietniu 2005 przez 3GPP (ang. 3rd Generation Partnership Project) – telekomunikacyjny system zezwalający na roaming oraz przekierowanie pomiędzy lokalnymi sieciami komputerowymi i rozległymi sieciami komputerowymi przy użyciu tych samych telefonów dwuzakresowych. Niefortunnie określenie GAN pozostaje mało znane poza projektem 3GPP, dlatego termin UMA powrócił do użytku jako określenie marketingowe.

Lokalna sieć mogła być oparta na prywatnej nielicencjonowanej technologii takiej jak Bluetooth albo 802.11. Rozległa sieć jest alternatywą dla mobilnego serwisu GSM/GPRS albo UMTS.

Usługa ta pozwoli operatorom sieci komórkowych przekazywać głos, dane i IMS/SIP (IP Multimedia Subsystem/Session Initiation Protocol), rozszerzać zastosowania telefonów komórkowych w sieciach lokalnych.

W sieci telefonii komórkowej, telefon łączy się ze stacją bazową, dalej poprzez stacjonarne urządzenia sterujące do serwerów w podstawowej sieci operatora. Podsystem GAN, gdy aparat wykrywa sieć lokalną (LAN), ustanawia bezpieczne połączenie internetowe poprzez protokół IP dzięki bramie do serwera GAN Controller (GANC) w sieci operatora. GANC przekierowuje sygnały pochodzące z telefonu aby mogły się komunikować z inną stacją bazową. Stąd, gdy telefon komórkowy przełącza się z GSM na Wi-Fi, to wybrana sieć staje się podstawową, działającą na innej stacji bazowej.

GAN, podobnie jak UMA, był rozwinięty przez Unlicensed Mobile Access Consortium (UMAC) i jest teraz częścią 3GPP (specyfikacje TS 43.318 i TS 44.318).