Gens – pierwotna organizacja rodowa w starożytnym Rzymie, skupiająca do kilkunastu rodzin[1] (familia) wywodzących się, lub przypisujących sobie pochodzenie od wspólnego przodka – eponima, od którego imienia pochodziła nazwa całego rodu (nomen gentilicium)[2]. Gentes posiadały wspólne groby przydomowe i prywatne kulty (sacrum gentilicium), które często stawały się później kultami państwowymi[3].
Według tradycyjnych przekazów w okresie królewskim Rzymu istniało 300 rodów skupionych w 30 kuriach w 3 tribus[4]. Gentes poprzez patronów sprawowały opiekę nad swoimi klientami, którymi stawali się wyzwoleni niewolnicy, peregrini – obcy przybysze osiedlający się w Rzymie lub zubożali członkowie innych rodów.