Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
włoska |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Giovanni Lanfranco, zw. także Giovanni di Stefano (ur. 26 stycznia 1582 w Terenzo k. Parmy, zm. 30 listopada 1647 w Rzymie) – włoski malarz i rysownik okresu baroku.
Był uczniem Agostina Carracciego i Guida Reniego. Działał w Rzymie, Neapolu (1634-46), Parmie i Bolonii. Zasłynął jako twórca momumentalnych iluzjonistycznych malowideł sklepiennych i kopułowych (m.in. w kościołach Sant'Andrea della Valle w Rzymie i San Martino w Neapolu) oraz obrazów ołtarzowych. Malował też sceny mitologiczne i historyczne. Współpracował z Annibale Carraccim przy dekoracji Palazzo Farnese w Rzymie. Tworzył pod wpływem Caravaggia, Paola Veronesego i Correggia. Jego malarstwo cechują silne efekty światłocieniowe oraz dramatyczne napięcie akcji.
Wywarł wpływ na takich malarzy, jak Anastasio Fontebuoni (1571–1626), Francesco Cozza (1605-1682), Giacinto Brandi (1621-1691) oraz Simon Vouet i François Perrier (1590-1650).