Glikozydy nasercowe

Glikozydy nasercowe – podgrupa glikozydów mająca zdolność poprawy wydolności pracy serca. Zwiększają siłę skurczu mięśnia sercowego (inotropizm dodatni), a jednocześnie obniżają częstość akcji serca (chronotropizm ujemny).

Do glikozydów nasercowych zalicza się kardenolidy, w których występuje pięcioczłonowy pierścień laktonowy i glikozydy bufadienolidowe z sześcioczłonowym pierścieniem laktonowym. Związki te nie są stosowane w formie czystej jako leki nasercowe, lecz ich działaniu przypisuje się efekt leczniczy działania niektórych ziół.

Bogate w glikozydy nasercowe są wyciągi z:

• Digitalis purpurea (naparstnica purpurowa)
• Digitalis lanata (naparstnica wełnista)
• Adonis vernalis (miłek wiosenny)
• Urginea maritima (cebula morska)
• Convallaria majalis (konwalia majowa)
• Strophantus gratus (strofant wdzięczny)