Portret Leibniza pędzla Bernharda Christopha Franckego, Brunszwik, Herzog Anton Ulrich-Museum, ok. 1700 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
prawnik, dyplomata, bibliotekarz i uczony: filozof, matematyk, fizyk, inżynier, historyk |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Gottfried Wilhelm Leibniz, znany także pod nazwiskiem Leibnitz (ur. 21 czerwca?/1 lipca 1646 w Lipsku, zm. 14 listopada 1716 w Hanowerze)[1] – niemiecki polihistor: prawnik, dyplomata, historyk[2] i bibliotekarz, zajmujący się też filozofią, matematyką, fizyką teoretyczną i inżynierią mechaniczną; doktor prawa i filozofii, przez większość kariery zatrudniony na dworze Księstwa Hanoweru[3].
Leibniz jest znany głównie jako filozof i matematyk – klasyk racjonalizmu oraz jeden z pionierów analizy matematycznej, tworzący niezależnie od Isaaca Newtona.
Założył również Elektorskie Brandenburskie Towarzystwo Naukowe, potem znane pod wieloma innymi nazwami. Jedna z nich to „Pruska Akademia Nauk”; pod koniec XX wieku stała się znana jako Berlińsko-Brandenburska Akademia Nauk. Leibniz został pierwszym prezesem tego towarzystwa. Bywa zaliczany do przedstawicieli epoki oświecenia[4].