Back Грыф (герб) Byelorussian Грыф (герб) BE-X-OLD Gryf coat of arms English Gryf Dutch Гриф (герб) Russian Гриф (герб) Ukrainian

Gryf (herb szlachecki)

Ten artykuł dotyczy herbu szlacheckiego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Gryf
Ilustracja
Herb Gryf
Typ herbu

szlachecki

Zawołanie

Po trzy na gałąź, Świeboda, Swoboda

Alternatywne nazwy

Griffes, Jaxa, Swieboda, Swoboda, Świeboda[1][2][3]

Pierwsza wzmianka

1234 (pieczęć)
1372 (zapis)

Multimedia w Wikimedia Commons

Gryf – polski herb szlachecki, noszący zawołania Po trzy na gałąź, Świeboda, Swoboda[4]. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480[5]. Gryf jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku[6].

Herb występował głównie wśród rodzin osiadłych w ziemi krakowskiej, ruskiej, sandomierskiej, na Mazowszu i w Wielkopolsce[7]. Najbardziej znane rody, pieczętujące się herbem Gryf to między innymi Mieleccy[8] i Braniccy[9].

Gryfa używał też Stanisław Konarski[10].

  1. ↑ Jan Długosz, Insignia seu Clenodia Regis et Regni Poloniae. Z kodeksu kórnickiego, wydał dr. Z. Celichowski, Zygmunt Celichowski, Poznań: Biblioteka Kórnicka, 1885, s. 18 [dostęp 2021-06-14] (pol.).
  2. ↑ O herbie i nazwisku [online], dwarody.pl [dostęp 2021-06-07] (pol.).
  3. ↑ Juliusz Karol Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Cz. II, Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1906, s. 98 [dostęp 2021-04-03].
  4. ↑ Alfred Znamierowski, Herbarz rodowy, Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 105, ISBN 83-7391-166-9.
  5. ↑ Długosz ↓, s. 24.
  6. ↑ Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. VII, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1926, s. 211.
  7. ↑ Górzyński; Kochanowski 1990 ↓, s. 60.
  8. ↑ Kasper Niesiecki, Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. IV, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1839, s. 392-396 [dostęp 2021-05-22].
  9. ↑ Kasper Niesiecki, Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. II, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1839, s. 267-282 [dostęp 2021-05-22].
  10. ↑ Kazimierz Władysław Wójcicki: Cmentarz Powązkowski pod Warszawą tom II. Warszawa, 1856. s. 94. [dostęp 2009-03-26]. (pol.).
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne