Grzyby nadrzewne

Grzyby nadrzewne – grzyby rozwijające się na korzeniach, pniach i gałęziach drzew i krzewów, a także na drewnie; ksylobionty. Często utożsamiane są z hubami^[1], ale grzyby nadrzewne to pojęcie szersze, obejmujące nie tylko huby, lecz także liczną grupę gatunków grzybów mikroskopijnych, które trudno nazwać hubami, czy niektóre grzyby kapeluszowe, np. opieńki, grzyby klawarioidalne, np. świecznik rozgałęziony (Artomyces pyxidatus), i inne. W klasyfikacji biologicznej należą do wielu jednostek taksonomicznych w obrębie podstawczaków (Basidiomycota) i workowców (Ascomycota)^[2].

Grzyby nadrzewne stanowią liczną grupę grzybów. Znajdują się wśród nich zarówno pasożyty, jak i gatunki rozwijające się na martwym drewnie, czyli saprotrofy, gatunki rozwijające się tylko na korze, gatunki rozwijające się na drewnie lub zarówno na drewnie, jak i na korze^[1]. Ocenia się, że liczba gatunków wielkoowocnikowych grzybów nadrzewnych w Polsce wynosi około 300^[3], a liczba nadrzewnych grzybów mikroskopijnych jest trudna do ustalenia^[4]. Podczas przeprowadzonych w latach 2005 i 2006 naukowych badań w Gorcach znaleziono 127 gatunków grzybów nadrzewnych^[2].

Większość gatunków grzybów nadrzewnych to grzyby o owocnikach jednorocznych, ale są i grzyby wieloletnie (zwłaszcza wśród hub). Są wśród nich grzyby niewybredne pod względem gatunku drzewa, na którym mogą się rozwijać, np. pniarek obrzeżony (Fomitopsis pinicola) czy wrośniak różnobarwny (Trametes versicolor), ale są też grzyby występujące tylko na jednym gatunku drzewa, jak np. białoporek brzozowy (Piptoporus betulinus), który rozwija się wyłącznie na brzozach^[5].