Gwiazdy typu widmowego O

Gwiazdy typu widmowego O – gwiazdy o temperaturze powierzchni 25 000 do 50 000 K. W widmie gwiazd tego typu występują bardzo silne linie helu zjonizowanego.

Należą do nich m.in. niezwykle jasne błękitne hiperolbrzymy, od których jaśniejsze są gwiazdy Wolfa-Rayeta, które jednak szybko się rozpadają.

Gwiazdy tego typu są szczególnie rzadkie^[1]; tylko 0,00002% (1 na 5 000 000)^[2] do 0,00005% (1 na 2 000 000)^[3] wszystkich gwiazd jest typu O, ale ponieważ są bardzo jasne, można je zobaczyć z bardzo dużych odległości, a cztery z 90 najjaśniejszych gwiazd widzianych z Ziemi to gwiazdy typu widmowego O^[a]. Ze względu na ich przeciętnie dużą masę, gwiazdy typu O kończą swoje życie dość szybko w gwałtownych wybuchach supernowych, w wyniku czego powstają czarne dziury lub gwiazdy neutronowe. Większość z tych gwiazd to młode, masywne gwiazdy ciągu głównego, olbrzymy lub nadolbrzymy, ale centralne gwiazdy mgławic planetarnych i także stare gwiazdy o niskiej masie pod koniec ich życia, również zazwyczaj mają widma O^{[potrzebny przypis]}.

Gwiazdy te zwykle znajdują się w regionach aktywnego formowania się gwiazd, takich jak ramiona spiralne w galaktyce spiralnej lub w dwóch galaktykach poddanych kolizji i fuzji (takie jak Galaktyki Czułki). Gwiazdy te oświetlają otaczający materiał i są w dużej mierze odpowiedzialne za wyraźne zabarwienie ramion galaktyki. Ponadto gwiazdy typu O często występują w podwójnych lub potrójnych układach gwiezdnych, gdzie ich ewolucja jest trudniejsza do przewidzenia z powodu transferu masy i możliwości wybuchania gwiazd składowych jako supernowych w różnym czasie^{[potrzebny przypis]}.