H.L. Hunley

Hunley

„Hunley” na brzegu – widok od rufy
Klasa	okręt podwodny
Historia
Stocznia	Park&Lyons
Położenie stępki	1863
CS Navy
Wejście do służby	1863
Zatonął	17 lutego 1864 w pobliżu Charleston
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	6,8 tony
Długość	40 stóp (12 metrów)
Szerokość	4 stopy (1,2 metra)
Rodzaj kadłuba	jednokadłubowy
Materiał kadłuba	żelazo
Napęd
ręczny z jedną śrubą
Prędkość	4 węzły
Uzbrojenie
1 mina wytykowa bądź holowana
Załoga	9 osób
Multimedia w Wikimedia Commons

H.L. Hunley – okręt podwodny użyty przez siły Skonfederowanych Stanów Ameryki podczas wojny secesyjnej. Był pierwszym w historii okrętem podwodnym, który przeprowadził zakończoną powodzeniem akcję zatopienia okrętu przeciwnika. Wykonany ze stali i napędzany ręcznie okręt o wyporności 6,8 tony, zdolny był do prowadzenia działań bojowych w całkowitym zanurzeniu i pływania z prędkością 4 mil morskich na godzinę, zaś jego uzbrojenie stanowiła mina holowana bądź wytykowa.

Atak na uczestniczący w blokadzie morskiej Charleston parowo-żaglowy slup Unii USS „Housatonic”, został przeprowadzony podczas wojny secesyjnej 17 lutego 1864 roku przez grupę ochotników Skonfederowanych Stanów Ameryki. Zaatakowany okręt został zatopiony za pomocą miny wytykowej, jednak z niewyjaśnionych do dziś przyczyn, kilka minut później zatonął również „H.L. Hunley”.

W maju 1995 roku, wrak okrętu został odnaleziony, zaś 8 sierpnia 2000 roku został wydobyty i poddany badaniom oraz konserwacji. Przeprowadzono również uroczysty pogrzeb szczątków 8 członków załogi.