 HMS H10 bliźniaczy do HMS H19/Quidora | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1915 |
| Wodowanie |
1915 |
 Armada de Chile
| |
| Nazwa |
H5 (1917-1924) |
| Wejście do służby |
lipiec 1917 |
| Wycofanie ze służby |
1945 |
| Los okrętu |
sprzedany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
369 ton (wynurzony), |
| Długość |
45,8 metry |
| Zanurzenie |
4,67 metra |
| Napęd | |
| silnik spalinowy diesel 480 KM, dwa silniki elektryczne po 620 KM | |
| Prędkość |
13 węzłów na powierzchni |
| Zasięg |
1300 mil przy 10 węzłach |
| Załoga |
22 |
HMS H19 – brytyjski okręt podwodny typu H. Zbudowany w roku 1915 w Fore River Shipyard, Quincy, gdzie okręt został wodowany w 1915 roku.
H19 razem z innymi okrętami zamówionymi w Fore River Shipyard w USA po oddaniu do użytku został internowany w USA do momentu przystąpienia Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej w kwietniu 1917 roku[a]. W lipcu 1917 roku na prośbę Royal Navy HMS H19 oraz pozostałe wyprodukowane w Stanach Zjednoczonych (HMS H13 oraz od HMS H16 do HMS H20) zostały przekazane Armada de Chile, w zamian za zamówione przez marynarkę chilijska, na początku lat dziesiątych XX wieku, a nieukończone w momencie wybuchu I wojny światowej okręty liniowe: „Almirante Latorre” oraz „Almirante Cochrane”. Początkowo okręt nosił miano H5, a w 1924 roku został przemianowany na „Quidora”[1].
W marynarce chilijskiej służył do 1945 roku.
<ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>- ↑ J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Casemate / Greenhill, 2010, s. 152. ISBN 978-1935149071. (ang.).