HMS B1 | |
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Wodowanie |
25 października 1904 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
16 kwietnia 1905 |
Wycofanie ze służby |
3 listopada 1914 |
Los okrętu |
sprzedany i zezłomowany |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
287 ton (wynurzony), |
Długość |
41 metry |
Zanurzenie |
4,11 metra |
Zanurzenie testowe |
30,5 metra |
Napęd | |
silnik spalinowy 600 KM, silnik elektryczny 180 KM | |
Prędkość |
12 węzłów na powierzchni |
Zasięg |
1300 mil przy 8 węzłach |
Uzbrojenie | |
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm | |
Załoga |
15 |
HMS B1 – brytyjski okręt podwodny typu B. Okręt został zamówiony jako ostatni z serii 14 brytyjskich okrętów podwodnych typu A. Zbudowany w latach 1903–1904 w Vickers, Barrow-in-Furness, gdzie okręt został wodowany 25 października 1904 roku. Rozpoczął służbę w Royal Navy 16 kwietnia 1905 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. Basil A. Beal.
W 1914 roku B1 stacjonował w Portsmouth przydzielony do Drugiej Flotylli Okrętów Podwodnych (2nd Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Basila A. Beala[1].
Wkrótce po rozpoczęciu działań wojennych okręt został przeznaczony do celów szkoleniowych. W 1916 roku był w składzie 6 Flotylli Okrętów Podwodnych stacjonującej w Portsmouth, pod dowództwem Lt P.H. Bonham-Cartera[2].
2 maja 1922 roku okręt został sprzedany firmie J. Smith z Poole[3].