.jpg) HMS D1 przed 1915 rokiem | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
14 maja 1907 |
| Wodowanie |
6 maja 1908 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
1 września 1909 |
| Wycofanie ze służby |
23 października 1918 |
| Los okrętu |
zatonął |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
483 ton (wynurzony), |
| Długość |
49,7 metry |
| Zanurzenie |
4,1 metra |
| Zanurzenie maksymalne |
33 m |
| Napęd | |
| dwa silniki spalinowe Diesla po 875 KM, dwa silniki elektryczne po 227 KM | |
| Prędkość |
14 węzłów na powierzchni |
| Zasięg |
2500 mil przy 10 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| trzy wyrzutnie torpedowe 450 mm, armata 76 mm | |
| Załoga |
25 |
HMS D1 – brytyjski okręt podwodny typu D. Zbudowany w latach 1907–1908 w Vickers, Barrow-in-Furness, gdzie okręt został wodowany 6 maja 1908 roku. Rozpoczął służbę w Royal Navy 1 września 1909 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. Cdr. C. Little. Był to pierwszy brytyjski okręt podwodny wyposażony w silniki wysokoprężne.
W 1914 roku D1 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Archibald D. Cochranea[1].
W 1916 roku wszedł w skład 3 Flotylli Okrętów Podwodnych stacjonującej w Immingham[2].
23 października 1918 roku okręt został zatopiony jako statek-cel[3].
- ↑ The Disposition of RN Submarines at the Outbreak of War, 4 August 1914
- ↑ Disposition of RN submarines, 1916. [w:] "Naval Staff Monographs, 1916" i "Nominal List of Officers Serving in Submarines, revised to 1 Sept 1916" [on-line]. 31 października 1999. [dostęp 2013-01-17]. (ang.).
- ↑ J. J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Casemate / Greenhill, 2010, s. 88. ISBN 978-1935149071. (ang.).