HMS Warspite (1913)

HMS Warspite

HMS Warspite
Klasa	pancernik
Typ	Queen Elizabeth
Historia
Stocznia	HM Dockyard, Devonport
Położenie stępki	31 października 1912
Wodowanie	26 listopada 1913
Royal Navy
Wejście do służby	8 marca 1915
Wycofanie ze służby	1 lutego 1945 (przeniesiony do rezerwy) 31 lipca 1946 (przeznaczony do złomowania)
Los okrętu	złomowany 1950−1956
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	27 500 ts (projektowana konstrukcyjna) 33 410 ts (pełna w 1915)
Długość	194,9 m
Szerokość	27,6 m
Zanurzenie	10,97 m
Napęd
2 zespoły turbin parowych Parsonsa o łącznej mocy 75 000 shp, 24 kotły parowe, 4 śruby
Prędkość	25 węzłów
Uzbrojenie
1915: 8 dział kal. 381 mm 12 dział kal. 152 mm 2 działa plot. kal. 76 mm 5 karabinów maszynowych 4 wyrzutnie torped kal. 533 mm
Załoga	951 oficerów i marynarzy (1915)
Multimedia w Wikimedia Commons

HMS Warspite – brytyjski pancernik, drugi z pięciu okrętów typu Queen Elizabeth, służący w Royal Navy w okresie I i II wojny światowej. Zwodowany w listopadzie 1913 roku, do linii wszedł w marcu 1915 roku, już podczas trwania I wojny światowej. Zaprojektowany jako szybki, silnie uzbrojony i opancerzony okręt liniowy, stworzył wraz z siostrzanymi jednostkami jednolity związek taktyczny. Wziął udział w największym starciu morskim tej wojny: bitwie jutlandzkiej, odnosząc podczas niej dość poważne uszkodzenia. Był również obecny podczas internowania Hochseeflotte w listopadzie 1918 roku.

W dwudziestoleciu międzywojennym służył na Atlantyku i Morzu Śródziemnym. W latach 30. przeszedł gruntowną modernizację, która zdecydowanie poprawiła charakterystyki bojowe okrętu. Po wybuchu II wojny światowej wszedł w skład Home Fleet, przyczyniając się walnie do zwycięstwa w drugiej bitwie pod Narwikiem w kwietniu 1940 roku. Wkrótce został przeniesiony na Morze Śródziemne, gdzie odznaczył się w bitwach z włoską Regia Marina, przede wszystkim koło przylądka Stilo i koło przylądka Matapan. W drugiej połowie 1941 roku przeszedł modernizację w Stanach Zjednoczonych. Rok 1942 i część następnego spędził w służbie na Oceanie Indyjskim, by powrócić na Morze Śródziemne przed inwazją na Sycylię. We wrześniu 1943 roku przyjmował na Malcie poddające się włoskie okręty oraz wspierał desant pod Salerno, gdzie odniósł poważne uszkodzenia po eksplozji niemieckiej bomby kierowanej. Podczas operacji Overlord osłaniał ogniem artyleryjskim lądujące oddziały. Ostatni raz uczestniczył w akcji bojowej w listopadzie 1944 roku.

Przesunięty do rezerwy, po zakończeniu wojny został sprzedany na złom. Podczas holowania do stoczni rozbiórkowej wszedł na mieliznę i ostatecznie został rozebrany na miejscu, w latach 1950−1956. Podczas swej długiej służby stał się jednym z najbardziej znanych okrętów Royal Navy, zyskując przydomek „Starej Damy” (The Grand Old Lady).