Hefajstos

Hefajstos

Ἥφαιστος

bóg ognia, kowali, złotników, jeden z dwunastu bogów olimpijskich
Hefajstos i Tetyda, attycki kyliks czerwonofigurowy z V w. p.n.e.
Występowanie	mitologia grecka
Atrybuty	Młot i kowadło
Siedziba	Etna
Teren kultu	starożytna Grecja
Odpowiednik	Wulkan (rzymski)
Rodzina
Ojciec	Zeus
Matka	Hera
Żona	Afrodyta
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Hefajstos (stgr. Ἥφαιστος Hephaistos, łac. Vulcanus) – w mitologii greckiej bóg ognia, kowali i złotników. Hefajstos był uważany za syna Zeusa i Hery^[1] lub według innej wersji samej Hery^[2]. Opiekun rękodzielników. W mitologii rzymskiej jego odpowiednikiem jest Wulkan.

Pracował w kuźni, którą najczęściej umieszczano we wnętrzu wulkanu Etna. Dziełem Hefajstosa były tarcza, berło oraz pioruny dla Zeusa, zbroja Achillesa oraz strzały Erosa. Hefajstos był kulawy, ponieważ został zrzucony przez Zeusa z Olimpu, gdy wstawił się za matką wiszącą na tej górze^[3], na wyspę Lemnos i wówczas złamał nogę. Zaopiekowała się nim bogini morska Tetyda. Po dziewięciu latach sprowadził go na Olimp Dionizos – bóg wina. W nagrodę od Zeusa dostał żonę, piękną i niewierną Afrodytę.

Wiadomość o zdradzie boskiej żony Afrodyty dokonanej z Aresem bardzo rozgniewała kowala. Wymyślił podstęp, do którego potrzebował bardzo mocnej, a jednocześnie tak cienkiej, że aż niewidocznej sieci. Po wykonaniu takowej, gdy Afrodyta i Ares spali razem w łóżku, Hefajstos złapał ich w sieć i wystawił na pośmiewisko przed innymi bogami na górze Olimp. Zeus przekonał jednak Hefajstosa, aby wypuścił kochanków, o ile Ares zapłaci grzywnę.

Obszar kultu bóstwa obejmował wyspy wulkaniczne (Lemnos, Sycylia). Z pobytem w wulkanie boga wiąże się powiedzenie mieszkańców tamtejszych terenów. Zawsze gdy unosił się dym, swą pracę miał zaczynać najpracowitszy z bogów.