Helminthomorpha | |||
Pocock, 1887 | |||
Okres istnienia: sylur–dziś | |||
![]() Tachypodoiulus niger | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada |
Helminthomorpha | ||
Synonimy | |||
|
Helminthomorpha – infragromada[1][2] lub nadkohorta[3] wijów z gromady dwuparców i podgromady Chilognatha.
Dwuparce te mają wydłużone, walcowate lub prawie walcowate ciało. Ich narządy gębowe charakteryzuje gnatochilarium o niezlanych lamellae linguales. Tułów cechują niepodzielone sternity oraz podzielone na prozonę i metazonę tergity. Układ oddechowy ma nierozgałęzione tchawki, a drugi i trzeci pierścień tułowia pozbawiony jest przetchlinek. Od piątego pierścienia tułowia zaczynają się rzędy bocznych ujść gruczołów obronnych (ozoporów)[4]. U samców przynajmniej niektóre pary odnóży na diplosegmentach VI–VIII przekształcone są w gonopody[3], przy czym gonopody u Colobognatha i Eugnatha przypuszczalnie nie są homologiczne[4].
Krocionogi te rozsiedlone są kosmopolitycznie. Występują na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy. Na północy przekraczają koło podbiegunowe na Islandii, w Norwegii, na Półwyspie Jamalskim i Syberii. Na południe sięgają południowego Chile, południowoafrykańskiej Prowincji Przylądkowej Zachodniej oraz nowozelandzkich wysp Auckland[5].
Takson ten wprowadzony został w 1894 przez Reginalda Innesa Pococka[6]. Należą doń dwie kohorty[3][2][1]:
Ponadto zalicza się tu wymarłą rodzinę Hexecontasomatidae Hannibal, 2000, nieprzyporządkowaną do żadnej z kohort[1][7].
W zapisie kopalnym znane są od syluru[5].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie mb
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie tax
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Blaszak
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie apo
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Shelley
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Pocock
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Hannibal