Hematuria

Ten artykuł od 2019-03 wymaga dodania wiarygodnych źródeł medycznych dla zapewnienia weryfikowalności.

Możliwe, że zbyt mocno polega na źródłach pierwotnych. Podane poniżej informacje, mające charakter medyczny, mogą być częściowo lub w całości niepoparte dowodami naukowymi. Jako pozbawione odpowiednich źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Krwiomocz

Hematuria

Hematuria, krwiomocz – obecność erytrocytów w moczu^[1], w liczbie przekraczającej 5 sztuk/μl. Wyróżnia się następujące rodzaje krwiomoczu:

• mikrohematuria, gdy obecność czerwonych ciałek krwi może zostać stwierdzona tylko laboratoryjnie → zobacz krwinkomocz.
• makrohematuria, gdy mocz wykazuje zabarwienie dostrzegalne gołym okiem. Zwykle wystarcza ilość 0,2 ml krwi na 500 ml moczu.

Można wyróżnić także:

• erytrocyturia (krwinkomocz) powstaje w wyniku: mechanicznego uszkodzenia naczyń krwionośnych w drogach moczowych, bakteryjnego lub toksycznego uszkodzenia kanalików nerkowych, albo w wyniku zażycia większej ilości leków m.in. penicylina, fenacytyna, chinina^[1].
• hemoglobinuria może być wynikiem częściowej hemolizy części krwinek w naczyniach obwodowych na skutek zatrucia organizmu: arsenem, grzybami, hydrochinonem, sulfonamidami, fenylohydrazyną itd.^[1]

Krwiomocz jest najważniejszym, budzącym niepokój objawem pochodzącym z dróg moczowych. Jego przyczyna może być idiopatyczna (gdy pomimo badań diagnostycznych pozostaje nieznana i nie powoduje żadnych konsekwencji zdrowotnych dla pacjenta), jak również znana – w przypadku rozpoznanych schorzeń.