Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Henri Michaux (ur. 24 maja 1899 w Namur, zm. 19 października 1984 w Paryżu) – francuski pisarz, poeta i malarz pochodzenia belgijskiego. Znany z oryginalnej osobowości oraz niepowtarzalnego, halucynacyjnego stylu. Luźno związany z surrealistami. Przez André Bretona uznany za niedościgniony wzór poety nadrealizmu[1].
Henri Michaux przez całe swoje dojrzałe życie twórcze pozostał pod znacznym wpływem twórczości Comte de Lautréamonta[2][3]. Ważne inspiracje dla autora Ekwadoru stanowili również poètes maudits (Arthur Rimbaud i Charles Baudelaire), tudzież chrześcijański mistycyzm Jana Ruysbroecka oraz religie Dalekiego Wschodu, z którymi zetknął się podczas swoich podróży. Część twórczości powstała pod wpływem narkotyków.
Poezja Henri Michauxa kultywowała symboliczny ideał tworzenia świata za pomocą poetyckiej metafory: "na przemian upokarzających katów, upokarzanych ofiar na lądach, które pozornie nie istnieją, w systemach, których pozornie nie ma"[4]. Wypełniają ją przy tym obrazy okrucieństwa i cierpienia: rzeczywistość jest w niej koszmarem pełnym potworów, a duszą ludzką rządzi gniew i nienawiść.