Himilkon

Himilkon

Data urodzenia	? (VI wiek p.n.e.)
Data śmierci	? (V wiek p.n.e.)
Zawód, zajęcie	żeglarz

Himilkon^[1][2][3] lub Himilko^[4] – kartagiński żeglarz i odkrywca, żyjący w czasach szczytu potęgi Kartaginy na przełomie VI i V wieku p.n.e.

Himilkon jest pierwszym znanym odkrywcą z obszaru Morza Śródziemnego, który dopłynął do północno-zachodnich wybrzeży Europy. Jego relacja z podróży nie zachowała się, jednakże jest cytowana przez rzymskich autorów. Najstarszym odniesieniem do podróży Himilkona jest wzmianka w dziele Naturalis Historia rzymskiego historyka Pliniusza Starszego^[5]. Himilkon jest cytowany trzy razy przez rzymskiego geografa i poetę Awienusa, autora Ora Maritima, pierwszego znanego opisu atlantyckich wybrzeży zachodniej Europy.

Wyprawa Himilkona miała miejsce między 510 a 480 rokiem p.n.e.^[2][3] i trwała ok. 4 miesiące^[1][5]. Himilkon poprowadził wyprawę w kierunku północnym, wzdłuż atlantyckiego wybrzeża dzisiejszej Hiszpanii, Portugalii i Francji. Dotarł do Półwyspu Bretońskiego i prawdopodobnie do Półwyspu Kornwalijskiego (południowo-zachodnia Wielka Brytania)^[2][3].

Himilkon opisał swoje podróże jako przerażające doświadczenie, często powtarzane relacje o potworach morskich, ciemnościach, mgłach i wodorostach, wyglądają na celowe i mające w zamyśle odstraszać potencjalnych greckich konkurentów od rywalizacji na nowych szlakach handlowych.

Kartagińskie relacje o morskich potworach były jednym ze źródeł mitów zniechęcających do żeglugi na Atlantyku.