Historia Mezoameryki

Historia Mezoameryki

Naukowcy badający historię kultur prekolumbijskich Mezoameryki ustalili podział dziejów regionu na pięć okresów. W związku z niewielką liczbą zachowanych tekstów źródłowych i dowodów archeologicznych, a także ze względu na ogromny obszar i znaczne odległości między kulturami, poszczególne okresy należy traktować jedynie orientacyjnie. W poniższym szkicu przyjęto taki właśnie podział.

Na terenach współczesnego Meksyku istniało kilka cywilizacji prekolumbijskich, m.in. Olmekowie, Zapotekowie, Majowie, Toltekowie i najbardziej znani – Aztekowie. Ci ostatni stworzyli potężne imperium ze stolicą w Tenochtitlán (czyt. tenocztitlan), położoną w miejscu obecnego miasta Meksyk. Państwo Azteków istniało od ok. połowy XIII w. do początków XVI w. i obejmowało w szczytowym okresie potęgi znaczną część tzw. Mezoameryki. Cywilizacja i imperium Azteków zostały zniszczone przez hiszpańskich konkwistadorów pod wodzą Hernána Cortésa w latach 1519–1525.

Przyczyn upadku cywilizacji mezoamerykańskich jest wiele. Na pierwszym miejscu wymienia się zazwyczaj przewagę technologiczną hiszpańskich najeźdźców (broń palna) oraz traktowanie przybyszów jak wysłańców bogów, co osłabiało wolę oporu. Jednak właściwą przyczyną były niedostatki rozwoju cywilizacyjnego, gdzie na pierwszym miejscu należy wymienić niewynalezienie koła, co wiązało się z brakiem w Ameryce zwierząt pociągowych i wierzchowych, jak koń i wielbłąd, które wymarły mniej więcej w czasie przybycia pierwszych ludzi na kontynent amerykański^[1]. Ponadto imperium Azteków obejmowało wiele ludów podbitych, które wcale nie chciały walczyć za Montezumę, a wręcz przeciwnie, sprzymierzyli się z najeźdźcami przeciwko Aztekom. Po stronie konkwistadorów, poza kilkuset Hiszpanami walczyło wiele tysięcy Indian.