I wojna punicka

I wojna punicka

Wojny punickie
Czas	264 – 241 p.n.e.
Miejsce	głównie Sycylia, północne wybrzeże Afryki, Korsyka
Wynik	zwycięstwo Rzymu
Strony konfliktu
Kartagina Syrakuzy (do 263) Republika rzymska Mamertyni (na początku wojny)
Dowódcy
Hannibal Giskon Hazdrubal Starszy Hamilkar Barkas Boodes Ksantippos ze Sparty Adherbal Hieron II Appiusz Klaudiusz Maniusz Waleriusz Gajusz Duiliusz Marek Atyliusz Lucjusz Cecyliusz Metellus Denter Publiusz Klaudiusz Pulcher
Straty
wysokie wysokie
brak współrzędnych

Pierwsza wojna punicka toczyła się między Kartaginą i Rzymem w latach 264 – 241 p.n.e. Była to pierwsza z wojen punickich.

Działania wojenne prowadzono początkowo wyłącznie na terenie Sycylii, gdzie Kartagińczycy dominowali nad zachodnią częścią wyspy, zaś wschodnia i południowa były pod kontrolą Syrakuz. W późniejszym okresie do walk doszło także na macierzystych terytoriach Kartaginy w Afryce Północnej.

Wojna zakończyła się klęską Kartaginy, która zrzekła się swych posiadłości na Sycylii na rzecz Rzymu. Sycylia stała się pierwszą prowincją Republiki. Nazwa wojny pochodzi od słowa poeni, którym Rzymianie nazywali Kartagińczyków jako potomków Fenicjan; stąd przydomek punicus – punicki.