ifconfig – polecenie konfigurujące interfejsy sieciowe w systemach Unix i Linux.
ifconfig po raz pierwszy pojawił się w systemach uniksowych jako część pakietu narzędzi TCP/IP w 4.2BSD.
Skrypty startowe systemu operacyjnego wykorzystują ifconfig do włączania interfejsów sieciowych podczas uruchomienia oraz wyłączania w trakcie zamykania.
We współczesnych dystrybucjach Linuksa ifconfig jest narzędziem przestarzałym – nie współpracuje w pełni z nowszymi wersjami jądra[1]. Z tej racji został wyparty z konfiguracji sieci przez program ip z pakietu Iproute2.