Igrzyska paralimpijskie

Igrzyska paralimpijskie (wcześniej igrzyska paraolimpijskie oraz International Stoke Mandeville Games, początkowo Stoke Mandeville Games) – drugie pod względem wielkości zawody sportowe w wielu dyscyplinach dla zawodników z niepełnosprawnościami fizycznymi, w tym także niepełnosprawnych z problemami mobilności, po amputacjach kończyn, z utratą wzroku i porażeniem mózgowym.

Igrzyska paralimpijskie odbywają się co cztery lata, zazwyczaj kilka dni po igrzyskach olimpijskich i są organizowane przez Międzynarodowy Komitet Paralimpijski (ang. International Paralympic Committee). Organizowane są zawody letnie i zimowe.

Igrzyska paralimpijskie zrodziły się z małego spotkania brytyjskich weteranów II wojny światowej w 1948 roku, następnie stały się jednym z największych międzynarodowych wydarzeń sportowych początku XXI wieku. Paralimpijczycy dążą do traktowania na równi z pełnosprawnymi sportowcami olimpijskimi, jednakże istnieje duża różnica w finansowaniu sportowców olimpijskich i paralimpijskich.

W 1960 r. z inicjatywy sir Ludwiga Guttmanna odbyły się pierwsze letnie igrzyska paralimpijskie, zimowe w 1976 roku. Na igrzyskach paralimpijskich można wystartować pod warunkiem uzyskania kwalifikacji, podobnie jak na igrzyskach olimpijskich. Każdoroczne minima są podwyższane ze względu na podnoszenie się poziomu sportowego. Począwszy od letnich igrzysk w 1988 roku i zimowych w 1992 roku igrzyska paralimpijskie odbywają się w tym samym miejscu co igrzyska olimpijskie.